Door Hans Verstraaten (columnist)
Nou goed, echt nieuws was het niet wat de NOS bracht: de Kamer van Koophandel verkoopt data van ondernemers die bij deze club staan ingeschreven. De club zelf reageerde met dit argument: ach mensen, dat doen we al honderd jaar! Een beetje raar argument: fout gedrag is eigenlijk geen fout gedrag als je ’t al een eeuw doet. In ons Brabant heet dit ook wel een roomse redenering.
Mij bracht het op twee kwesties. Kwestie één: gemeld werd dat de Kamer van Koophandel advertentiegericht werkt. Dus als de Kamer van Koophandel van een ondernemer weet dat hij of zij gek is op, pakweg Audi’s, dan stuur je die ondernemer een bericht of hij of zij toevallig zin heeft in een proefrit. Maar daar klopt helemaal niks van. Ik sta sinds drie jaar ingeschreven bij de Kamer van Koophandel afdeling Utrecht, maar ik heb in die drie jaar alleen aanbiedingen gekregen waar ik niks, nothing, niente, rien mee kon.
Zo werd ik gebeld door iemand die begon met de volgende vraag: “Heeft u weleens aan dubbele beglazing gedacht?” “Ja”, zei ik. “Ik heb zelfs dubbele...
Door Hans Verstraaten (columnist)
Nou goed, echt nieuws was het niet wat de NOS bracht: de Kamer van Koophandel verkoopt data van ondernemers die bij deze club staan ingeschreven. De club zelf reageerde met dit argument: ach mensen, dat doen we al honderd jaar! Een beetje raar argument: fout gedrag is eigenlijk geen fout gedrag als je ’t al een eeuw doet. In ons Brabant heet dit ook wel een roomse redenering.
Mij bracht het op twee kwesties. Kwestie één: gemeld werd dat de Kamer van Koophandel advertentiegericht werkt. Dus als de Kamer van Koophandel van een ondernemer weet dat hij of zij gek is op, pakweg Audi’s, dan stuur je die ondernemer een bericht of hij of zij toevallig zin heeft in een proefrit. Maar daar klopt helemaal niks van. Ik sta sinds drie jaar ingeschreven bij de Kamer van Koophandel afdeling Utrecht, maar ik heb in die drie jaar alleen aanbiedingen gekregen waar ik niks, nothing, niente, rien mee kon.
Zo werd ik gebeld door iemand die begon met de volgende vraag: “Heeft u weleens aan dubbele beglazing gedacht?” “Ja”, zei ik. “Ik heb zelfs dubbele beglazing.” Hetgeen de man niet verhinderde om een lang verhaal af te steken over de financiële voordelen van dubbele beglazing. Vooral de effecten op de energierekening, ach meneer, die waren geweldig en... “Maar”, herhaalde ik, “ik héb al dubbele beglazing!” “Oh”, zei hij, zeer teleurgesteld.
Twee maanden later belde diezelfde iemand wederom, met dezelfde vraag: “Heeft u weleens gedacht aan dubbele beglazing?” Ik word niet snel boos op mensen. Die iemand, die doet per slot van rekening ook maar zijn werk. Die heeft als jongetje ook niet de droom gehad: ik ga later mensen lastigvallen met bespottelijke vragen over dubbele beglazing. Maar hé, er zijn grenzen. Zelfs voor mij. “Luister eens: ten eerste heb ik al dubbele beglazing. Ten tweede heb ik u al aan de lijn gehad en toen al verteld dat ik dubbele beglazing heb. ROT ALSJEBLIEFT OP!’ Valt nog mee dat die iemand geen derde keer heeft gebeld.
Wel belde vervolgens iemand met een speciale uitvaartverzekering – speciaal voor ondernemers! Wat er zo speciaal aan was voor ondernemers, dat wist hij wel. Maar dat zou hij toch veel liever in een persoonlijk gesprek uitleggen. Waarna hij bijna fluisterend zei: “Het gaat toch over uw dood.” Beide idioten kwamen via de Kamer van Koophandel tot me. Hé, Kamer van Koophandel: als je toch zo nodig in data wilt handelen, leer dan eerst eens met algoritmen om te gaan.
Kom ik aan kwestie twee: waartoe is de Kamer van Koophandel eigenlijk op aarde? Ik heb echt geen idee. Maar dat kan natuurlijk aan mij liggen of aan het feit dat ik tot het selecte gezelschap der zzp’ers behoor (>1.000.000 Nederlanders), dat verder door zowat elke instantie als grofvuil wordt behandeld. Zo, dat moest er even uit. Voor een overname huur je als ondernemer advies in of haal je dat advies bij je bank. Als je twijfelt over een wellicht riskante investering ga je op zoek naar deskundigen of stap je wederom naar je bank. Bedrijfsopvolging: idem dito. En voor de razendsnel groeiende digitale zaken van je onderneming schakel je een van die 124 duizend IT-bureaus in. Blijft het handelsregister over, waar de gegevens niet bepaald optimaal en niet helemaal betrouwbaar zijn – en menigmaal ook allesbehalve actueel.
Ik kan het mis hebben hoor, maar ik heb sterk de indruk dat de Kamer van Koophandel anno 2018 (en trouwens ook anno 2008, anno 1998, anno 1988) een compleet zinloos en totaal achterhaald instituut is. Het stamt uit godbetert 1803! Geen enkele behoorlijke, verrassende kennis of service levert deze semi-overheidsdienst voor ondernemers, die nochtans wel verplicht hun financiële bijdragen dienen te leveren. Er werken bij de Kamer van Koophandel vijftienhonderd mensen. Wat doen die in godsnaam de hele dag, behalve willekeurige data verkopen aan handelaren in dubbele beglazing en handelaren in uitvaartverzekeringen –speciaal voor ondernemers? Maar toch doen ze iets goed: overleven. Hoe dan ook overleven, telkens weer overleven.
Ik geef toe: in mijn favoriete ondernemersland, de Verenigde Staten, hebben ze ook chambers of commerce. Maar in de Amerikaanse voor-wat-hoort-wat-cultuur kun je als ondernemer kiezen of je lid wordt van die chamber, of die chamber gewoon helemaal links laat liggen. Mooi hoor, dat Amerikaanse model. En mensen, geloof me: zo’n model komt eerdaags ook in Nederland. Maar deze eeuw nog even niet.
