Onze columnist Hans Verstraaten lijkt een neus te hebben voor opmerkelijke zaken binnen de retail. Hij is de beroerdste niet en deelt ze graag met ons. Elke woensdag om precies te zijn.

Mensen, ik zal ’t maar bekennen: ik was vroeger een racist. Wij aten thuis zes dagen per week aardappelen en op de zevende dag kregen we rijst. En niet zomaar rijst, nee, we kregen Uncle Ben’s-rijst op ons bordje. Best lekker en op de verpakking stond een vriendelijk zwart mannetje: ome Ben. Wisten wij veel dat in het diepe zuiden van de Verenigde Staten Uncle een scheldnaam is voor zwarte mensen. Wij waren racisten zonder dat we het wisten en u weet: dat zijn de ergste.

En of dat nog niet genoeg is, meer dan genoeg: als ik jarig was kreeg ik van mijn moeder een doos vol negerzoenen mee om in de klas uit te delen. Negerzoenen! Hoe racistisch kan een mens zijn! Een negerzoen eten en dan ook nog uitdelen aan kinderen, dat komt wel èrg dicht in de buurt van Ku Klux Klan-gedrag. 

Maar tijden veranderen. In 2005 drong de Stichting Eer en Herstelbetalingen Slachtoffers van Slavernij bij de negerzoenfabrikant erop aan om de naam...