Soms lees ik iets – nou niet soms, erg vaak eigenlijk, het is zowat dagelijkse kost, al kan dit ook komen omdat ik nogal veel lees – kortom, erg vaak lees ik iets waarvan ik denk: dit kan niet waar zijn. Ik heb het hier niet over fakenews, want tegelijk als ik denk: dit kan niet waar zijn, weet ik ook wel: dit is vast helemaal waar.


Komt ’ie:
‘Primark opent zijn grootste winkel ooit, gevestigd in het Britse Birmingham. In de winkel zullen een beautysalon, barbershop en verschillende eetgelegenheden aanwezig zijn, wat past binnen de nieuwe formule van de retailer. Het nieuwe pand van Primark beslaat vijf verdiepingen. Met de winkel introduceert de retailer zijn nieuwe formule die is gericht op het verhogen van de klantbeleving. De nieuwe winkel is voorzien van drie unieke eetbelevingen.’


Shitketen
Primark: denk aan T-shirts van anderhalve euro. Gemaakt door kinderhandjes ergens in een vervallen en bovenal onveilig pand te Bangladesh. Denk aan hele legers tienermeisjes die doodnerveus staan te trappelen voor de deur als er weer eens een nieuwe vestiging wordt...