Het coronavirus zet de wereld op zijn kop en zorgt voor een regelrechte crisis. Het resultaat? Serieuze en ernstige nieuwsberichten en zware gesprekken. Om het hier en daar een beetje lichter en luchtiger te maken, verschijnt elke woensdag een column van Hans Verstraaten over opmerkelijke zaken binnen de retail.

Frits: “Mannen, welkom op ons wekelijks directieoverleg. We hebben er flink van langs gekregen in de media. Een cosmeticaketen met een directie bestaande uit vijf blanke mannen van in de vijftig en een volledig blank medewerkersbestand.”
Ruud: “Wit.”
Frits: “Wat?”
Ruud: “Blank is tegenwoordig wit. Ik kan er ook niks aan doen.”
Frits: “Oké. Ik stel voor dat we voorzichtig, stapje voor stapje, ietsje diverser worden. Wat meer getinte mensen, wat meer mensen met een Turkse of Marokkaanse achternaam, hier en daar een zwarte landgenoot en hier en daar een LHR... hoe heet dat ook weer?” 
Maarten: “LHBT.”
Frits: “En ook hier en daar een homo.”
Maarten: “Die zit in de H van LHBT.”
Frits: “Oké, interessant, weten we dat ook weer. Laten we dus voorzichtig daarmee beginnen, dan komt als vanzelf ooit de directie aan de beurt.”
Willem-Jan: “Helemaal mee eens. Diversiteit vergt geduld, het is typisch iets van de lange termijn.”
Frits: “Wat dat eerste stapje betreft – kennen jullie mensen die ik net heb beschreven die in ons bedrijf zouden kunnen werken?”
Paul: “Ik heb een Turkse buurman. Sorry, ik heb een Nederlandse buurman met een Turkse achternaam – het ligt ook allemaal zo gevoelig tegenwoordig - en die heeft twee zeer goedlopende winkels. Waar hij vanaf wil.”
Frits: “Waarom wil iemand in godsnaam van twee zeer goedlopende winkels af?”
Willem-Jan: “Geen idee. Ik denk dat het een Turkse gewoonte is. Maar is dat wat? Hé, zijn vrouw winkelt af en toe bij ons!”
Frits: “Komt op het lijstje. Verder nog suggesties?”
Paul: “Een oom van de man van mijn dochter had een opa van moeders kant die op Curaçao ter wereld kwam. Die oom is èn getint èn zeer intelligent.”
Frits: “Klinkt goed. Wat voor werk doet hij?”
Paul: “Hoofdofficier van Justitie.”
Frits: “Ik zie zo gauw geen raakvlakken met de retail maar we zetten hem als reserve op het lijstje.”
Maarten: “Ik heb een buurmeisje en die draagt een hoofddoek. Ik denk dat ze Marokkaans is, maar weet dat niet zeker, ik spreek haar nooit, maar dat heeft niks met haar achtergrond en cultuur te maken hoor, oh nee, echt niet, die Marokkaanse cultuur, die is gewoon prachtig, en eeuwenoud hè, en dan dat eten, die stoofpotjes...”
Frits: ”We hebben een beetje weinig informatie over haar behalve dan het vermoeden dat ze Marokkaans is – of Marokkaanse voorouders heeft, dat zijzelf Nederlandse is, hè, ik ben het eens met Paul, het ligt allemaal zo gevoelig tegenwoordig – dus zet ik haar op het lijstje met een vraagteken erachter, oké?”
Vier mannen: “Oké!” 
Frits: “Nou mensen, ik denk dat we zojuist een geweldige eerste stap richting diversiteit hebben gezet. Dit gaat helemaal goedkomen!.”