Kent u die commercial van matrassenmerk Decupré? Vast wel. Volgens veel landgenoten is dit de allerslechtste commercial van 2020. We zien twee zeer geblondeerde vrouwen, voorzien van vele liters make-up en ze kunnen zo meedoen aan de landelijke kampioenschappen botox. Ze zitten op een bed; de een (ergens tussen de veertig en zeventig jaar) interviewt de ander (ergens tussen de vijftig en tachtig jaar). Ze praten zeer onnatuurlijk en vaak ook onbegrijpelijk. Alles is vreemd aan deze commercial, bizar zelfs: het uiterlijk, de wijze waarop wordt gesproken, het taalgebruik, de gebaren, de belichting, de achtergrond.
Hoe is dit ding in godsnaam tot stand gekomen?
Flashback, december 2019, hoofdkantoor Decupré, Bentemmerstraat 19a, Didam.
De chef-marketing: ‘Zeg, wie zullen we nemen als interviewer? Eva? Fidan?’
De chef geld: ‘Veel te duur. Ik heb een tante die acteert ook een beetje en ze zit wanhopig verlegen om geld. Voor honderd euro doet ze het wel. Ze zit wel onder de botox maar daar moet je als kijker maar doorheen kijken. Of je kan het wegwerken met een paar lagen make up.’
De chef...
Kent u die commercial van matrassenmerk Decupré? Vast wel. Volgens veel landgenoten is dit de allerslechtste commercial van 2020. We zien twee zeer geblondeerde vrouwen, voorzien van vele liters make-up en ze kunnen zo meedoen aan de landelijke kampioenschappen botox. Ze zitten op een bed; de een (ergens tussen de veertig en zeventig jaar) interviewt de ander (ergens tussen de vijftig en tachtig jaar). Ze praten zeer onnatuurlijk en vaak ook onbegrijpelijk. Alles is vreemd aan deze commercial, bizar zelfs: het uiterlijk, de wijze waarop wordt gesproken, het taalgebruik, de gebaren, de belichting, de achtergrond.
Hoe is dit ding in godsnaam tot stand gekomen?
Flashback, december 2019, hoofdkantoor Decupré, Bentemmerstraat 19a, Didam.
De chef-marketing: ‘Zeg, wie zullen we nemen als interviewer? Eva? Fidan?’
De chef geld: ‘Veel te duur. Ik heb een tante die acteert ook een beetje en ze zit wanhopig verlegen om geld. Voor honderd euro doet ze het wel. Ze zit wel onder de botox maar daar moet je als kijker maar doorheen kijken. Of je kan het wegwerken met een paar lagen make up.’
De chef marketing: ‘Maar...’
De ceo: ‘Doen we! En ik heb nog een oud heksje als buurvrouw. Die wil wel een zakcentje. Ze zit ook onder de botox, maar wat je zegt: daar moet je als kijker maar doorheen kijken. Of je kan het inderdaad wegwerken met een paar lagen make up.’
De chef marketing: ‘Maar...’
De chef geld: ‘Doen we! En mijn buurjongen zit de hele dag Netflix te kijken. Die kan op grond daarvan wel een scriptje schrijven. Lever jij hem wat onbegrijpelijke zinnen?’
De chef marketing: ‘Nou eh...’
De ceo: ‘Afgesproken!’
De commercial lijkt wel performance art, zo’n absurd kunstwerk van Marina Abramović (wereldberoemd geworden door haar openbare zelfverminkingen); ja, als je er zo naar kijkt denk je: dit wordt binnenkort vast live uitgevoerd in het Stedelijk Museum als symbool van de existentiële leegte van de mensheid en onze obsessie met het uiterlijk (met soms vreselijke gevolgen).
Maar ik vrees dat de tv-kijkers er anders naar kijken: ik ga nog liever op de grond slapen dan op zo’n matras van die twee botoxidioten. Best jammer. Ik slaap sinds twee jaar op een Decupré-matras. Heerlijk.
