De winkels van cosmeticamerk Aesop zijn een fenomeen door hun opvallende design. En elke winkel is anders. Nederland heeft nu ook een vestiging, in de Utrechtsestraat te Amsterdam.

Bestaande en nieuwe materialen spelen een grote rol in het design. Bij de fonteinen van Belgisch lijmsteen voor het raam worden verzorgingsproducten gedemonstreerd. 

'De originele mozaïekvloer uit het monumentale pand is bij de verbouwing intact gebleven'

Een klant krijgt bij binnenkomst in de Amsterdamse winkel eerst een huidverzorgingsconsult. Welk product past bij zijn huid en haar? Dat consult vindt plaats bij kalkstenen wasbakken op het walnoothouten wasmeubel. Het ziet er geweldig en vooral (in dit geval wordt het woord voor de verandering eens terecht gebruikt) authentiek uit. Mooie, natuurlijke materialen, warm design en niet te vergeten: het ruikt hier naar ambachtelijkheid. De originele mozaïekvloer is bij de verbouwing behouden gebleven. Welkom in de eerste Nederlandse vestiging van de Australische cosmeticaketen Aesop. De locatie is een monumentaal zeventiende-eeuws pand aan de Utrechtsestraat in Amsterdam waarin ooit een winkel van Jamin was gevestigd. Opvallend aan deze vestiging: hij lijkt op geen enkele andere vestiging van Aesop. Wat niet zo raar is: elk van de ruim tweehonderd Aesop-vestigingen in de wereld heeft een uniek gezicht, een uniek design.
 

Daglicht en Tasmaans eiken voeren de boventoon in de winkel in Adelaide, Australië. Het ingelegde groene marmer in de counters is een knipoog naar het Victoriaanse verleden van het pand.
 

In Richmond, Georgia is een woning omgebouwd tot winkel. De houten vloeren en antieke tapijten en meubels moeten de zuidelijke gastvrijheid uitstralen.

'Eenheidsworst, daar heeft Dennis Paphitis een bloedhekel aan. De overschrijdingen van het designbudget neemt hij voor lief'
 

Ruim duizend edities van het tijdschrift Paris Review sieren het plafond van de vestiging in New York.
 

Lokale signatuur
New York: het plafond is bedekt met ruim duizend edities van het literaire tijdschrift Paris Review. Singapore: dertig kilometer kokosnootschilslierten aan het plafond, talloze kokosmatten op de vloer. Londen: ladders als productschappen. Kyoto: centraal staan metalen buizen, afkomstig van lokale vissersboten. Elke vestiging past zich aan de lokale omgeving aan, zij het op zeer eigenzinnige wijze. De reden van dit concept is dat Aesop-oprichter Dennis Paphitis een bloedhekel heeft aan ketens die gebruikmaken van de eenheidsworstformule. Hij schakelt doorgaans jonge architecten in, geeft ze de vrije hand en alle vertrouwen. Dat is budgettair nogal riskant – en leidt meer dan eens tot ernstige overschrijdingen – maar dat neemt hij op de koop toe. De eerste wet van Paphitis: elke vestiging moet een apart avontuur zijn. De tweede wet: in de vestiging staat beleving honderd procent centraal. De derde wet: het design, hoe opvallend het ook mag en kan zijn, moet nou ook weer niet schreeuwen om aandacht. Het gaat per slot van rekening om de producten. Paphitis is van oorsprong kapper. Hij had een hekel aan de haarproducten waarmee hij moest werken – te chemisch – en besloot te experimenten met plantaardige haarproducten. Dat beviel hem zeer en zijn klanten deelden die mening. En zo kwam in 1987 Aesop ter wereld. Het groeide uit tot een compleet cosmeticamerk en vervolgens tot een wereldmerk. De eerste Aesop-winkel opende zijn deuren in 2002 in Melbourne: een gigapijpenla van drie meter breed en vijfentwintig meter lang. Het diende daarvoor als de ingang van een parkeergarage van een hotel. Winkel nummer één was al meteen spraakmakend en zo is het gebleven: altijd weer een spraakmakende winkel. Reclame maken doet Aesop niet, noch zijn er ambassadeurs. De winkelruimten – en uiteraard de producten – doen het werk, die zetten telkens de mond-tot-mondreclame in werking. Kijk en oordeel zelf.