Soms lees ik iets – nou niet soms, erg vaak eigenlijk, het is zowat dagelijkse kost, al kan dit ook komen omdat ik nogal veel lees – kortom, erg vaak lees ik iets waarvan ik denk: dit kan niet waar zijn. Ik heb het hier niet over fakenews, want tegelijk als ik denk: dit kan niet waar zijn, weet ik ook wel: dit is vast helemaal waar.

Komt ’ie:
‘Primark opent zijn grootste winkel ooit, gevestigd in het Britse Birmingham. In de winkel zullen een beautysalon, barbershop en verschillende eetgelegenheden aanwezig zijn, wat past binnen de nieuwe formule van de retailer. Het nieuwe pand van Primark beslaat vijf verdiepingen. Met de winkel introduceert de retailer zijn nieuwe formule die is gericht op het verhogen van de klantbeleving. De nieuwe winkel is voorzien van drie unieke eetbelevingen.’

Shitketen
Primark: denk aan T-shirts van anderhalve euro. Gemaakt door kinderhandjes ergens in een vervallen en bovenal onveilig pand te Bangladesh. Denk aan hele legers tienermeisjes die doodnerveus staan te trappelen voor de deur als er weer eens een nieuwe vestiging wordt geopend in een of andere tochtige provinciestad. Samengevat: een (excusez le mot) shitketen met (excuses le mot, deel 2) shitspullen. (Geen shit is daarentegen de jaaromzet van 8,4 miljard euro).

En deze keten opent een flagshipstore in Birmingham met een beautysalon, een barbershop en drie unieke eetbelevingen. Blijft er nog wel plek over voor die door kinderhandjes ergens enzovoort gemaakte T-shirts en de rest van die ordinaire, goedkope shitzooi? Krijgen Gucci en Hermès binnenkort ook een plekje in de schappen? Komt er een J.S. Bach-spelend kamerorkestje bij de pashokjes? En een glaasje Dom Pérignon na het afrekenen? En alles zal wel extreem sustainable worden, toch? Wat zijn trouwens unieke eetbelevingen? Exclusieve eettenten waar Yotam Ottolenghi zijn nieuwste gerechten uitserveert aan de Primark-klandizie? Vragen, vragen, vragen. Maar de vraag die bovenal blijft ronddolen in mijn hoofd, in maar liefst vijf talen: waarom, warum, why, pourquoi, por que?

Kilo's beleving
Ik weet het antwoord wel: zonder allemachtig, gigantisch, enorm veel beleving red je het niet meer als retailer, hè? Gatverdamme. Al die honderdduizenden kilo’s beleving, zitten miljoenen consumenten daar nou echt op te wachten? Ik geloof er weinig van. Ik wil in de Albert Heijn vlees en groente en aardappelen in mijn karretje gooien en afrekenen en dat is het. Ja, mijn AH heeft in het kader van die verdomde beleving een coffeecorner waar altijd – echt waar: áltijd – dezelfde twee bejaarde mannen zwijgend zitten te zitten met hun bekertjes koffie. Diezelfde Albert Heijn wil nu meer, ja, véél meer beleving in zijn supermarkten en gaat daartoe onder meer samenwerken met HEMA. Veel succes ermee! Er komen allerlei proeverijen en culinaire workshops en sushibars en... Ach, je doet maar wat je niet laten kunt Albert Heijn, maar dit wordt dan mijn credo: Jumbo, here I come!

Zeg, nou we het toch over beleving hebben: mensen zoals ik – die nog steeds in een winkel komen om iets te kópen en absoluut niet op al die beleving zitten te wachten – wij betalen wel mooi mee aan al die beleving. Ik betaal onder meer mee aan een coffeecorner waar twee bejaarden mannen heel gezellig zwijgend zitten te zitten met hun bekertjes koffie. Kunnen al die winkels die hun ruimten nu volstoppen met al die beleving alsjeblieft aan de achterkant een ruimte maken waar je gewoon spullen kunt kópen – zonder lastig gevallen te worden met, pakweg, de workshop Zelf Chablis Maken! en, eveneens pakweg, de workshop Leer Je Avocado Van Binnenuit Kennen!

Gelukkig is Action er nog
Is er dan helemaal geen hoop meer voor consumenten die zo graag belevingsloos willen winkelen? Jawel, ergens schijnt nog een lichtje hoop, een straaltje zonneschijn. Meneer Van der Laan, ik weet niet of u dit leest, maar uw Action is mijn Action. Ik ben al jarenlang een fan van uw keten en ik kom graag en vaak in uw vestiging in het Molenstraatje te Tiel. Het is er altijd zo aangenaam ongezellig. Je komt er om te kopen, meer is er echt niet te doen. Wilt u me alsjeblieft beloven dat er minstens de komende kwart eeuw in welke Action dan ook geen enkele vorm van beleving te zien, te horen, te ruiken of te voelen zal zijn? Hou het alsjeblieft zo aangenaam ongezellig. Voor menig consument bent u intussen de laatste hoop.