Hoeveel generaties lopen er in godsnaam tegenwoordig op deze wereld rond? Vroeger – u weet wel, vroeger, toen alles nog lekker overzichtelijk was – vroeger had je een oude en een jonge generatie. Dat was het eigenlijk wel zo’n beetje. Die oude generatie bestond uit ouderen en erg ouderen en die jonge generatie bestond uit jongeren en erg jongeren. Hoe makkelijk wil je het hebben? Die jonge generatie wilde zich nog weleens tegen die oudere generatie keren – totdat ze zelf tot die oude generatie behoorde en dat ging decennialang best goed.

De touchscreengeneratie
Ik las van de week dat generatie Z en generatie Y toch echt niet door elkaar moeten worden gehaald. D zou ik ook niet doen, want ik had tot dan toe nooit van beide generaties gehoord. Maar, zo begreep ik, die generatie Z is bij wijze van spreken met een touchscreen opgegroeid, terwijl die generatie Y ook met een touchscreen is opgegroeid. Maar dan toch anders, minder. Zoiets. Ik zit erg vaak in de trein en zie daar iedereen druk in de weer met een touchscreen, van zeven tot zeventig jaar. Ja, wat mij betreft hebben we anno 2019 te maken met één grote touchscreengeneratie. U merkt het al: van generaties heb ik geen verstand. En dat wil ik graag zo houden.

Generatie Y loopt, zo begrijp ik, tot en met het jaar 2000. Ik wil niet flauw doen – nou, eigenlijk wel – maar als de bevalling begint op 31 december 2000 en die loopt uit tot 1 januari 2001, dan ben je ineens geen lid meer van generatie Y maar van generatie Z. En dan ben je ietsje beter met touchscreens dan dat je een paar uur eerder geboren bent. Werkt dat zo?

Lekker duurzaam naar Primark
Een managementgoeroe – die bestaan nog steeds, niet uit te roeien die managementgoeroes, terwijl ’t toch het meest overbodige beroep uit de wereldgeschiedenis is, maar dit allemaal terzijde – een managementgoeroe meldde onlangs dat generatie Y, of Z, dat weet ik even niet meer, gekenmerkt wordt door de wil tot verbinden en de liefde voor duurzaamheid. Ik was onlangs bij de opening van Primark in Utrecht en die winkel was echt bomvol met leden van generatie Y en Z. Gezien de veldslagen die werden gevoerd om een pashokje te bemachtigen vond ik de factor verbinding wat tegenvallen. En verder heb ik niets tegen Primark maar duurzaamheid is nou niet het eerste waar je aan denkt bij een firma die zich sinds 1969 specialiseert in wegwerpmode.

Managementgoeroes
Eens kijken: generatie Y (duurzaam! verbindend!) schijnt te volgen op generatie X (1960 - 1980, onbekend waar die voor staat, vandaar die X) die weer volgt op de generatie der babyboomers (1940 - 1965). Die laatste heeft geloof ik als enig bestaansrecht dat je de leden ervan overal de schuld van kunt geven: pensioentekorten, vieze, vuile wereld, falend woningbeleid en dat we in 1974 de finale verloren van Duitsland. Ik (uit 1958) behoor tot de generatie der babyboomers. Al zijn er ook managementgoeroes die mij indelen bij de Verloren Generatie (1955 - 1970). Waarom, ik heb werkelijk geen idee. Ik voel me weleens verloren als ik op Utrecht Centraal de laatste trein naar Tiel heb gemist, maar het gaat wat ver om daar een generatieding van te maken.

Avocado's eten
Je kunt als retailer klanten op allerlei manieren indelen. In rijke en arme klanten. Tip: doorgaans heb je meer aan rijke klanten, tenzij je een Action-filiaal runt. In hipsters en niet-hipsters. Tip: hipsters eten echt de hele dag avocado’s en Nutella en brengen hele dagdelen door in een barbershop, daar kun je als retailer je voordeel mee doen. In vrouwen en mannen. Tip: vrouwen kopen veel meer dan mannen en nemen thuis de belangrijke koopbeslissingen (auto’s, wasmachines, vakantiebestemmingen). In zij die de hele dag naar hun touchscreen staren en zij die geen touchscreen bezitten. Tip: zij die anno 2019 geen touchscreen bezitten zijn doorgaans een flink eind in de negentig en bezoeken nog zelden een winkel. In generaties Y, Z, babyboomers, verloren generatiegenoten. Nog eentje vergeten? Oh ja, die geheimzinnige generatie X. Tip: doe maar niet.

Luisteren naar een managementgoeroe die raaskalt over generaties is zoiets als luisteren naar een dronken dakloze. Het gaat al heel snel heel erg vervelen. Maar die dronken dakloze heeft nog een voordeel. Geef hem of haar een euro en je bent er vanaf. Dat heb je dan ook nog met die managementgoeroes: we komen er nooit meer vanaf.