Mensen, en dan vooral jullie wat oudere mensen, jullie dragen vast een of meerdere geheimen mee. Iets wat je ooit gedaan hebt en waarvan je heel ernstig hoopt dat niemand ’t ooit te weten komt. Iets wat je af en toe denkt, in de vurige hoop dat je nooit iemand tegenkomt die gedachten kan lezen.

Ik heb zelf ook zo’n geheim maar zo meteen niet meer. Ik ga namelijk met veel lef en durf hier dat geheim onthullen. Komt ‘ie: ik ben gek op de Primark! Ja, ik ben er zo gek op dat ik het over dé Primark heb en net als menig Nederlands fan de i gewoon gezellig op zijn Nederlands uitspreek.

Ik geef trouwens meteen toe dat ik nogal verschil van de gemiddelde fan. Ik: man, 61 jaar. Gemiddelde fan: meisje, dertien, veertien, vijftien, zestien, zeventien jaar.

MEISJESGELUK
Mijn liefde ontstond dit voorjaar. Voor een ander blad maakte ik een reportage over de Primark-meisjes en bracht om die reden een dagdeel door bij de Primark in Utrecht en een dagdeel bij de Primark in Arnhem. In Utrecht maakte ik onder meer het volgende mee: Meisje tegen haar vriendin: “Wow” Haar vriendin: “WO-HO!” Ze keken naar een T-shirt, een niks bijzonders maar ook allerminst lelijk T-shirt. Bij nader inzien keken ze naar het prijskaartje: 4 euro. “WAAAAAAAAH!!!”

En in Arnhem maakte ik onder meer het volgende mee: “Ben je blij?” vroeg een moeder aan haar puberdochter terwijl ze de winkel verlieten. De puberdochter keek naar haar Primark-tas: “Ik ben gelukkig, mam. Echt gelukkig.”

En zo ging dat maar door. Geluk, mensen, echt geluk bestaat wel degelijk en het bestaat uit een volle Primark-tas. Hé, hoeveel retailers kunnen claimen dat ze geluk verkopen? En dan ook nog voor spotprijzen! Dat meisjesgeluk te mogen meemaken: ik werd er zelf gelukkig van.

STEKEBLIND
Maar niets of niemand is perfect, zelfs de Primark, mijn Primark niet.

1. Primark zegt streng toe te kijken met wie zij samenwerkt. Primark werkt samen met zo’n duizend Aziatische fabrieken, vooral uit China. Dat is een beetje veel om streng toezicht op te houden. En hoe kom je er ooit achter dat die honderdduizenden fabrieksarbeiders een salaris ontvangen waarmee je een gezond bestaan kunt leiden en hoe kom je er ooit achter dat ze netjes veertig uur per week werken en niet zestig, zeventig of tachtig uur? Geen beginnen aan natuurlijk.

2. Eind augustus maakte de Primark bekend dat ze 150 duizend katoenboeren gaat leren om duurzaam te produceren. Wordt ook wel tijd, want let op: voor de productie van één (1!) spijkerbroek verbruikt een Aziatische katoenboer vijfduizend (5000!) liter water en al die liters zijn vanwege chemicaliën niet te recyclen.

'Geluk, mensen, echt geluk is een volle Primark-tas'

Let op, deel 2: in grote delen van Azië is een ernstig waterkort. Goed initiatief hoor, maar 150 duizend katoenboeren, verspreid over heel Azië, een cursus duurzame katoenproductie geven? Deel 2 van: geen beginnen aan natuurlijk.

3. De textielindustrie is op milieugebied sowieso legendarisch vervuilend. Deze sector stoot jaarlijks meer broeikasgas uit dan alle scheep- en luchtvaart in de wereld. Voor een flink deel wordt die vervuiling veroorzaakt door de fastfashionketens en ergens in de top drie bevindt zich naast H&M en Zara de Primark, mijn Primark.

Maar u weet het hè, ja, u heeft dat waarschijnlijk zelf ook weleens meegemaakt, en het is niets om je voor te schamen hoor: liefde maakt blind. Af en toe zelfs stekeblind.