'WE ontwijkt fiscus via Luxemburgse holding'

Het Nederlandse kledingconcern WE Fashion heeft jarenlang miljoenen aan belastinggeld weggesluisd via Luxemburg. Dat meldt Trouw op basis van onderzoek naar belastingontwijking door multinationals. Het dagblad werkte hiervoor samen met het International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ) en media uit 26 landen, waardoor deze constructies inzichtelijk werden.

De onderzoekers richtten zich op afspraken tussen concerns als IKEA, Amazon en WE Fashion en de Luxemburgse belastingdienst. Accountantskantoor PricewaterHouseCoopers (PwC) neemt deze regelingen voor zijn rekening en zette ook voor WE belastingtechnisch aantrekkelijke constructies op.

Eigenaar Ronald de Waal van WE International richtte in 1996 in Luxemburg een moedermaatschappij met de naam Waalfin Holding op. Behalve de winkels van kledingketen WE vallen Van Gils en rechten op labels als O’Neill hieronder. Twee jaar later krijgt het concern via de zogenoemde Holding 1929 een speciale belastingstatus. 

Bedrijven met deze status zijn in Luxemburg vrijgesteld van alle inkomsten-, winst- en vermogensbelasting. Daarnaast geldt geen belasting op rente- of dividendbetalingen. De Europese Commissie bestempelt Holding 1929 in 2006 echter als verboden staatssteun door en de opzet wordt verboden.

Concerns die met deze constructie werken hebben vier jaar de tijd om een andere rechtsvorm te vinden. Binnen Waalfin Holding zit dan al veel geld, aldus Trouw. Volgens het jaarverslag van 2007 is het ruim 258 miljoen euro. Als dat bedrag zou worden uitgekeerd aan de aandeelhouders, volgt een belastingclaim van 64,5 miljoen euro door de Nederlandse fiscus.

Om dat te voorkomen regelt PwC dat het vermogen als leningen tussen de verschillende dochterbedrijven kan worden weggeschreven. Het kapitaal wordt op papier als dividend uitgekeerd aan een onderneming op de Britse Maagdeneilanden, maar wordt nooit overgemaakt. Het blijft als een schuld staan, waarvoor Waalfin Holding jaarlijks rente betaalt aan het bedrijf op de eilanden.

Als deze rente net zo hoog is als de winst, is de mogelijke belastingclaim van tafel. Daarnaast kan Waalfin Holding zijn winsten voortaan als rentebetaling naar de Maagdeneilanden overboeken. Die rente is in Luxemburg weer aftrekbaar voor de belasting.

Na een tweede advies van PwC in 2009 richt WE een Luxemburgs bedrijf op voor de exclusieve rechten van het label O’Neill. De onderneming krijgt voor elk verkocht product van O’Neill royalties. Voor een bikini van bijvoorbeeld vijftig euro gaat vijf euro naar Luxemburg voor het gebruik van de merknaam. Daardoor is de winst in ons land lager, wat een lager belastingtarief oplevert. Luxemburg kent op zijn beurt een speciaal belastingtarief voor deze royalties. Tachtig procent van dat bedrag is vrijgesteld van belasting.

De constructies van WE Holding zijn niet illegaal, maar maken volgens directeur Jan van Koningsveld van het financieel onderzoeksbureau Offshore Kenniscentrum deel uit van een’ internationale ontwijkingstructuur’ waarbij wordt gewerkt met vennootschappen in verschillende landen. “Aan de top van deze structuur staat een vennootschap op de Britse Maagdeneilanden waarvan niet duidelijk is wie de aandeelhouders zijn.”

WE wil volgens Trouw niet reageren op vragen over de constructie. De holding heeft naar eigen zeggen ‘een uitstekende verstandhouding’ met de fiscus en opereert ‘volledig transparant en in overeenstemming met de Nederlandse wetgeving.’ Ook accountantskantoor PwC ontkent dat het met deze werkwijze onethisch of oneigenlijk handelt.

Internationaal worden plannen gesmeed om dergelijke afspraken te ontmoedigen. Zo werkt de OESO aan voorstellen waardoor het moeilijker moet worden om winststromen via andere landen te laten lopen. De Europese Commissie is daarnaast begonnen aan een onderzoek naar belastingdeals die Apple en Starbucks sloten met respectievelijk Ierland en Nederland.