Dov Charney had minder achter de vrouwtjes aan moeten zitten en meer naar ze moeten luisteren als het ging om de koers van American Apparel. Dan had de controversiële fashionketen nu niet zo diep in de problemen gezeten, analyseert Quartz.
De juridische strijd tussen American Apparel en zijn verjaagde oprichter Dov Charney blijft maar voortslepen. Alleen al afgelopen maand bemachtigde American Apparel een straatverbod tegen Charney, terwijl hij een hele rits aanklachten indiende tegen de onderneming. Een greep uit zijn aantijgingen: American Apparel geeft een onjuiste voorstelling van zaken, American Apparel spant tegen hem samen, American Apparel bezorgt hem emotionele schade en American Apparel doet nog meer.
De kledingketen reageerde door een stapel documenten in te dienen waarin onder meer gesteld wordt dat Charney zijn werknemers ‘Filippijnse varkens’ noemde en seks had met fotomodellen en werknemers, en dat alles vastlegde op camera.
Terwijl de advocaten van beide partijen elkaar het vuur aan de schenen leggen, probeert de opvolger van Charney de kwakkelende modeketen weer in het gareel te krijgen. Ceo Paula Schneider staat voor de taak om de verkopen op te krikken, de bedrijfsfinanciën te stroomlijnen én de besmeurde reputatie van American Apparel te repareren.
Schneider is de juiste persoon op de juiste plek voor deze uitdagende taak, vindt zij zelf. “Ik denk dat vrouwen meer risico’s durven te nemen dan mannen”, zegt ze tegen Quartz. “Mannen zitten volgens mij meer vast aan hun ego en willen zeker weten dat wat zij doen absoluut succesvol wordt.”
Dat sluit aan bij onderzoek naar de leidinggevende posities van vrouwen bij kwakkelende bedrijven. Noodlijdende ondernemingen zijn geneigd om hun bedrijfstop uit te breiden met vrouwelijke bestuurders. Vrouwen zeggen bovendien sneller ‘ja’ tegen zo’n functie dan mannen, stellen onderzoekers Michelle Ryan en Alexander Haslam. Zo trad voormalig Google-bestuurder Marissa Mayer aan bij Yahoo en werd Mary Barra als ceo bij General Motors de eerste vrouw op een dergelijke positie bij een autofabrikant.
Dit alles wil niet zeggen dat vrouwen het gemakkelijk hebben aan de top. Vrouwelijke ceo’s worden – net als in het geval van Schneider - vaak extern aangetrokken. Daardoor wordt hun toch al pittige taak nog moeilijker, omdat ze een kleiner netwerk hebben in vergelijking met ‘oude rotten in het vak’.
Groot ego
Schneider is bij American Apparel terechtgekomen bij een merk, dat - ondanks de regelmatige ophef – sterk was geworden als gevolg van Charneys ondernemersgeest. Zijn visie en vastberadenheid ging echter gepaard met een groot ego en flinke portie eigendunk, zo blijkt wel uit verhalen van werknemers. Zo’n houding is sowieso slecht voor een onderneming, maar een gebrek aan het kunnen delen van de controle over een groeiend bedrijf is nog erger.
Ter illustratie: toen Schneider aantrad bij de modeketen, rapporteerden zestig mensen rechtstreeks aan haar. Bij een onderneming van American Apparel-formaat ligt dat aantal normaal gesproken rond de tien werknemers.
Voor de kledingketen was het beter geweest als Charney zich had gefocust op zijn talenten, zoals het bewaken van het merk American Apparel, en een persoon als Schneider had benoemd voor het leiden van de organisatie. Dan zouden beiden beter af zijn geweest dan nu. Charney is verbannen bij het bedrijf dat hij oprichtte, terwijl Schneider het moet zien te redden zonder het creatieve genie achter het merk.
Welke kant wil Schneider eigenlijk op met American Apparel? In elk geval wordt het allemaal wat minder bloot. “We blijven een ‘edgy’ merk, maar het hoeft niet openlijk seksueel te zijn”, zei ze ten tijde van haar aanstelling. Dan gaan we dit dus niet meer zien.
Reacties 0