Mensen, je leest ’t overal: het is verschrikkelijk. Zelfs VERSCHRIKKELIJK met hoofdletters. Het is de hel, pardon, DE HEL. De Amsterdamse binnenstad heeft te maken met een ware tsunami aan toeristen, je kunt de Kalverstraat nog nauwelijks in. Nou, je zou zeggen: leuk voor de retail, die tsunami. Maar let wel: die miljoenen, die vele miljoenen toeristen, die kopen bijna niets! Kunt u het zich voorstellen? Vanuit uw winkel ziet u een tsunami aan toeristen voorbijtrekken en niet één toerist die even binnenkomt. Nou ja, een paar per dag, maar dat zijn dan ook nog kijkers, geen kopers. Of ze schuilen voor een regenbui. En de voertaal mensen. Ach, de voertaal! Geen Nederlands personeel meer te krijgen! Alleen Poolse en Roemeens jongens en meisjes die een soort – let wel: een soort Engels – prevelen. Nou ja, aangezien er toch geen mens meer een winkel bezoekt heeft dat probleem zich min of meer zelf opgelost.

En dan de huren! Tórenhoog. En dan hebben we het wel over een stuk of drie op elkaar gestapelde Eiffeltorens. Ja, het schijnt nog goedkoper te zijn om het Paleis van Versailles te huren dan een retailpandje in de Jordaan. En dan heb je het gehuurd en dan komt er niemand! Probeer daar maar eens een businessmodel op los te laten.

Werkloosheid op de Wallen
Waar het ook rázend druk is: de Wallen. Maar ook daar: alleen maar kijkers. Die meisjes achter de ramen kunnen rustig een hele bibliotheek uitlezen want ze hebben echt niks, niente te doen. Ja, de Amsterdamse binnenstad sterft, inclusief de Wallen. En als er dan nog een stuk retail loopt – bijvoorbeeld de Bijenkorf – dan komt dat door Russen en Chinezen met dikke pakken euro’s op zak en in hun hoofd het sterke geloof dat een leven zonder Louis Vuitton en Hermès geen leven is. Die Russen en Chinezen worden in de Bijenkorf overigens bediend door medewerksters die vinden dat ze belachelijk slecht betaald worden. Er komt echt geen einde aan de hoofdstedelijke retailellende.

Vroeger, ja vroeger. Toen kwamen er op zaterdag en zondag vele toeristen uit wat bekendstaat als De Provincie naar Amsterdam. Die kochten spullen, die lunchten en dineerden en die werden nog bediend door medewerkers die de Nederlandse taal onder de knie hadden. Ach, voorbij, voorgoed voorbij.

Verdreven naar Purmerend
En al die retail is praktisch helemaal in handen van... buitenlanders! En weet u wat? Die investeren niet in retail. Want had ik al gemeld dat retail in Amsterdam ten dode is opgeschreven? Nee, die investeren heel ordinair in vastgoed en worden slapend nog vele malen rijker dan ze al waren. Binnenkort kan een gewoon mens zich enkel nog in de Amsterdamse binnenstad vestigen als hij of zij een miljoenenprijs in de Staatsloterij heeft gewonnen. De echte Amsterdammers – bekend om hun haast ongelooflijk gevoel voor humor, je lacht je bijna dood als je er een tegenkomt, zo óntzettend grappig zijn ze – die echte Amsterdammers, die winkelen niet meer in de binnenstad en die wonen niet meer in de binnenstad. Ze zijn verdreven naar Amsterdam-West. Of, nog erger, naar Purmerend en Almere waar ze niet verder meer komen dan de Lidl en Kruidvat. En lachen, nee, dat doen ze al lang niet meer. Een middagje parkeren in de binnenstad voor deze mensen? Kost ze praktisch een maandsalaris.

Helemaal erg: de veramerikanisering van de binnenstad. Allemaal Amerikaanse ketens of ketens die zo Amerikaans mogelijk voor de dag willen komen. In goed Nederlands: zum kotzen! Het absolute dieptepunt in deze zoveelste dramatische ontwikkeling is dat het American Hotel op het Leidseplein – decennialang óns American Hotel, en laat u niet in de war brengen door het woord American, het hotel was zo Hollands als paling uit Volendam – dat American Hotel gaat nu door het leven als Hard Rock Hotel. Hard Rock Hotel! Hoe lang duurt het nog eer het Rijksmuseum door de firma Disney wordt opgekocht?

Amsterdams nieuwe slogan
Kent u die beroemde, eerste zin van Dante Alighieri’s Inferno? Ja, die kent u natuurlijk wel: Qui huc intrasti omissa spe. ‘Laat alle hoop varen, gij die hier binnentreedt.’ Die zin komt binnenkort vast op borden aan de randen van de Amsterdamse binnenstad.

Tot slot nog een tip: loop eens op een zaterdag of een zondag door de Amsterdamse binnenstad. Erg leuk, gezellig ook en – minus de Bijenkorf – redelijk betaalbaar. Doorgaans word je ook nog vriendelijk bediend, in de Nederlandse taal. Maar laten we dit vooral onder ons houden.