Hij maakte carrière in fashionretail bij Only For Men en Hugo Boss. Een rol als managing director bij schoenenmultinational vanHaren verliep anders dan Han Sterk zich had voorgesteld. Niet erg, bespiegelt hij: “Als ik me had aangepast, dan kon ik blijven – maar dan kon ik mezelf niet in de spiegel aankijken.”

Rapmuziek

“Naast mijn retailcarrière heb ik van meet af aan rapmuziek gemaakt. Op de middelbare school stond ik al op het podium. Eerst met Engelse nummers, later met zelfgeschreven Nederlandstalige raps. Tijdens mijn studie stond ik overdag in de kledingzaak, ’s avonds zat ik in de boeken en op donderdag, vrijdag en zaterdag hadden we optredens – op een gegeven moment ook in de Melkweg en in Mazzo in Amsterdam.

Onze band bestond uit vier rappers, een gitarist, een zangeres en iemand die met vinyl kon scratchen. Halverwege de jaren negentig, de beginjaren van Brainpower en Extince – ergens ver daarachter kwamen wij dan. Toptijd, maar het echte werk ging uiteindelijk voor. Ik heb nog een tijd erbij gewerkt als sneldichter, op congressen en clubavonden. Stonden mijn op verzoek geschreven gedichten heel groot op een videowall in Mazzo, haha.”

Inspirator: Piet Feenstra

“Piet Feenstra, de oprichter van kledingretailer Only for Men, was zowel een lichtend voorbeeld als Angstgegner. Hij had mij, naast zijn twee zoons, al vroeg in zijn bedrijf gehaald. Daarna groeiden we als kool. Ik bewonderde zijn rebellie tegen het dominante denken. Hij zag wel duizend kansen die anderen lieten liggen. Hij gaf me vertrouwen, stimuleerde mijn eigen creatieve geest. Later dacht ik wel: als hij niet telkens voor me uit was gaan lopen, had ik het dan niet zelf óók wel begrepen? Hij belette me om, net als zijn zoons, in te stappen, werkelijk mee te delen in het succes. Ik raakte er mijn glazen plafond.”

Nachtmerrie

“Zaten we met het MT op vrijdagmiddag plannen te maken, ging hij naar zijn Friese buitenhuis en kwam hij op maandagochtend terug met allerlei ideeën die haaks op onze besluiten stonden.

Ik zei weleens tegen hem: liever drie ideeën realiseren die een negen halen, dan tien die allemaal een zeventje opleveren. Was ‘ie wars van. Zijn brilliance zat precies tussen het perfecte plaatje en de schurende onvrede in. En bij die laatste factor was het weleens hard tegen hard. Ik droom over geen van mijn leermeesters, maar van hem heb ik nog wel eens een nachtmerrie.”

‘Ik had bij vanHaren geen zin om alleen maar op de winkel te passen’

vanHaren

“Tja. Daar had meer ingezeten. Afgelopen mei zijn we uit elkaar gegaan. Ik was drie jaar eerder begonnen als directeur inkoop en logistiek en sinds 1 juli 2022 was ik cco en managing director, in een tweekoppige directie met Robert Vos. In februari 2020 had ik getekend bij de moedermaatschappij, het Duitse miljardenbedrijf Deichmann.

Inderdaad, vlak voordat de coronacrisis in volle hevigheid losbarstte. We hadden een ambitieus veranderplan: iets opschuiven naar het hogere middensegment – we noemden dat ‘new discount’ – en werken aan een lagere ecologische footprint, samenwerkingen met influencers, een sterkere onlinepresence en de uitstraling van de winkels.”

vanHaren II

“Gaandeweg de rit bleek dat Duitsland op de rem trapte. Markten leken in te storten, voorraden liepen op – allemaal door dat virus. Het devies werd niet langer ‘hervormen’ maar ‘stabiliseren’. Ik heb er in een gesprek mijn functieprofiel maar eens bijgetrokken: die koers stond er toch echt niet in. Daarbij was de bedrijfscultuur, laat ik zeggen, nogal indirect. Ik kaartte mijn frustratie aan in Duitsland, maar daar bleef men overtuigd van het eigen gelijk.

Er was wel vertrouwen en respect. Alles was eraan gelegen om het bedrijf tijdens deze crisis wél overeind te houden – desnoods met elf man voor eigen goal. Uiteindelijk moest ik de conclusie trekken: mission impossible. Ik had geen zin om op een winkel te moeten passen. Als ik mezelf had aangepast, dan had ik kunnen blijven – maar dan kon ik mezelf niet in de spiegel aankijken.

We begonnen met vier directeuren, maar de eerste twee gingen volgens plan al snel met pensioen. Tijdens het kerstdiner met de zaak grapte ik in mijn speech eind vorig jaar nog: ‘Kijk maar uit Robert, uiteindelijk blijft er maar één over.’ Klopte – alleen was ik dat niet.”

Blunder

“Zoveel. Eentje dan? Ik liep als retaildirecteur bij Only for Men een keer de werkvloer op van het hoofdkantoor, grappend en grollend zoals ik gewend ben. Een van de marketeers zat op Facebook, zag ik. Luidkeels: ‘Zo, lekker werken op die manier. Ga eens van je socials af en je inzetten voor de firma!’ Kwam haar chef op me af: kunnen we even alleen praten? Hij vertelde me dat hij haar eerder die dag had ontslagen. Oeps. Met schaamrood op de kaken ben ik meteen naar haar toe gelopen: ‘Sorry, dat was een mislukte grappig bedoelde opmerking. Veel sterkte en succes verder.’”

Jeugdheld

“Nelson Mandela. Ik zag zijn vrijlating op tv, was onder de indruk van zijn overlevingskracht die hij schijnbaar moeiteloos omzette in het leiderschap voor een land in grote verandering. Later heb ik meewarig moeten zien hoe hij door die Blatter in het FIFA-circus werd getrokken om de bieding voor het WK in Zuid-Afrika te promoten. Ik zag toen een verloren ziel in de zaal zitten.”

Sport

“Niets. Mijn zoon laat me wekelijks op het voetbalveld zien wat ik zelf tekort kom. Ik ben overigens een enorme liefhebber van het Amerikaanse baseball. Gelukkig is dat nu weer op tv. Mijn all time favourite daar is Jackie Robinson, in de jaren vijftig de eerste speler van kleur in de Major League Baseball. Tijdens zijn diensttijd weigerde hij in 1944 al achterin de legerbus te zitten terwijl zijn witte maten voorin mochten plaatsnemen – het leidde tot een zaak voor de krijgsraad en eervol ontslag. Pas veel later werden gescheiden zitplaatsen in Amerikaanse bussen voor mensen van kleur verboden.”

‘In retail is het nooit windstil, wen er maar aan’

Coach

“Al vijftien jaar laat ik me coachen door Otto Jager, hier in Brabant behoorlijk bekend. Hij leert me omgaan met mijn mankementen: het al te ongepolijste, de grappen, de al te hevige emotie bij het zien van onrecht. Als je je daar elke dag over opwindt, sloop je jezelf, houdt hij me voor. Niet te impulsief. Eerst even nadenken, dan doen.”

Moreel besef

“De balans die ik nastreef is die tussen de diplomatie van mijn vader en de actiebereidheid van mijn moeder – met het grote morele besef van beiden. In de jaren dat ik verantwoordelijk ben geweest voor teams, verkondigde ik wat ik wéét dat waar is – dat het niet uitmaakt wat voor iemand je bent, waar je vandaan komt, wat je opleiding is. Als je doet wat je kunt en daar je stinkende best voor doet, is het goed.”

Thuis

“Mijn vrouw, marketeer en de moeder van onze binnenkort vier kinderen – twee kinderen en twee bonuskinderen – zegt weleens: ga minder mierenneuken. Zet je creativiteit in voor wat je écht wilt. Dat is nu het schrijven van een boek over mijn ervaringen en levenslessen en het neerzetten van mezelf als spreker en coach. Fantastisch om dat avontuur aan te gaan.”

Leiderschap

“Er zijn vier leiderschapseigenschappen die ik me ben gaan realiseren. Ten eerste: wees in een zakelijke omgeving altijd transparant over wat je wilt, wat je nodig hebt, wat je verwacht. Twee: omarm de storm. In retail is het nooit windstil, wen er maar aan. Het is een vak voor mensen die niet bang zijn voor een verwaaid kapsel. Drie: fouten maken moet. Anders leer je niets écht. En vier: neem jezelf nooit al te serieus. Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden, stijg niet boven de ander uit.

Als leider word je gevraagd om beslissingen te nemen, dát is je meerwaarde. Koester die eigenschap, door je op voet van gelijkheid te laten informeren en samen met andere betrokkenen op zoek te gaan naar de argumenten."

Nalaten

“Als ik weg ben, hoop ik dat mensen nog een tijdje zeggen: ik heb fijn met Han gewerkt. En nooit: ik heb vóór Han gewerkt."

Dit is deel 2 van het interview met Han Sterk dat verscheen in de septembereditie van RetailTrends. In deel 1 vertelt Sterk over zijn ervaringen bij McDonald's en zijn leerschool bij een herenmodezaak in het dorp. "Toen ik aanmonsterde, zei de eigenaar, zo’n prachtige ouwe retailer, terwijl hij zijn sigaar uitdrukte: ‘Kom op zaterdag maar terug en kijk wat je kunt verkopen.’ Dat rustige vertrouwen – precies wat ik nodig had.”