Over minder dan 10 maanden, vanaf 30 december 2025, moeten bedrijven die cacao, koffie, rubber, palmolie, vee, hout of soja verwerken of verhandelen aantonen dat hun producten niet afkomstig zijn van ontboste gebieden. De Europese Unie heeft de Deforestation Regulation (EUDR) ingevoerd om ontbossing in wereldwijde toeleveringsketens tegen te gaan. Dit heeft grote gevolgen voor de Nederlandse cacaosector, die sterk afhankelijk is van grondstoffen uit West-Afrika, met een groot risico op ontbossing.
Nederland als wereldwijd grootste verwerker van cacao
Nederland is een belangrijke speler in de cacao-industrie en met een importvolume van 772.785 ton (2022) de grootste importeur van cacaobonen ter wereld. Daarnaast herbergt Nederland enkele van de grootste cacao- en chocoladebedrijven. Een groot deel van de geïmporteerde cacaobonen wordt verwerkt tot chocolade en vervolgens weer geëxporteerd, waarmee Nederland wereldwijd de derde plaats inneemt als exportland van chocolade.
Hoewel de intentie van de EUDR duidelijk is - het tegengaan van ontbossing en het verbeteren van duurzaamheid - brengt de regelgeving grote uitdagingen met zich mee:
1. Traceerbaarheid en transparantie
De cacaoketen is complex, met bonen afkomstig van miljoenen kleine boeren. Vaak worden deze bonen gemengd bij coöperaties en exporteurs, waardoor het moeilijk is om de exacte herkomst van cacao te bepalen. De EUDR vereist echter dat bedrijven bewijs leveren dat hun cacao vrij is van ontbossing, wat een aanzienlijke investering in technologie en data-analyse vereist.
2. Kosten en naleving
De implementatie van EUDR-compliance vergt extra middelen. Chocoladeproducenten en retailers moeten investeren in certificering, controlesystemen en partnerschappen met duurzame leveranciers. Dit kan leiden tot hogere productiekosten, wat uiteindelijk voelbaar kan worden door de consument.
3. Impact op kleine cacaoboeren
Kleine boeren in West-Afrika, die te maken krijgen met prijsschommelingen en economische onzekerheden, moeten nu voldoen aan strengere duurzaamheidsnormen. Zonder ondersteuning van grote afnemers en overheden lopen zij het risico uitgesloten te worden van de Europese markt. Dit benadrukt de noodzaak van eerlijke prijzen en duurzame landbouwpraktijken zoals gemengde landbouw, waarbij cacao wordt gecombineerd met andere gewassen om biodiversiteit te bevorderen en bodemerosie te verminderen.
Hoe Nederlandse bedrijven zich kunnen voorbereiden
Om te voldoen aan de EUDR en tegelijkertijd een duurzame cacaosector te waarborgen, kunnen Nederlandse bedrijven enkele belangrijke stappen nemen:
- Samenwerking in de keten: door nauwer samen te werken met leveranciers en cacaocoöperaties kunnen bedrijven garanties krijgen over de duurzaamheid van hun grondstoffen.
- Investeren in technologie: om de complexiteit van de EUDR te doorstaan, is het nodig software te implementeren die processen stroomlijnt, het traceren van de toeleveringsketen vereenvoudigt en zorgt voor nauwkeurige documentatie.
- Eerlijke handelsvoorwaarden hanteren: door een eerlijke prijs aan boeren te betalen, stimuleert bedrijven duurzame landbouw en voorkomen ze verdere ontbossing.
Een duurzame toekomst voor cacao in Nederland
Hoewel de EUDR uitdagingen met zich meebrengt, biedt het ook kansen om de cacaosector te verduurzamen en consumenten meer zekerheid te geven over de herkomst van hun chocolade. Door proactief te investeren in traceerbaarheid, eerlijke handel en duurzame landbouw, kunnen chocoladebedrijven in de Benelux niet alleen aan de regelgeving voldoen, maar ook bijdragen aan een toekomstbestendige en ethische cacaoketen.
Reacties 0