In de rubriek Selfie schetsen we iedere maand binnen het magazine van RetailTrends een beeld van een persoon achter een retailer of merk. Zo ook van Wouter Staal, die met Yoghurt Barn stevig aan de weg timmert en deze week werd bekroond met de Happy Service Award vanwege de kindvriendelijkheid van zijn formule.

Wouter Staal (34)
Founder en managing director Yoghurt Barn
Ook: wilde met zijn opa en oma in een straaljager vliegen en kan slecht tegen kritiek

Om even in te komen: honden of katten?
“Katten, we hebben er thuis twee: Tommy en Tinka. Zo’n acht jaar geleden namen mijn vrouw (Esther, medeoprichter Yoghurt Barn, red.) en ik ze in huis als ‘proefkinderen’. Ze houden van gezelligheid, zoeken je aandacht op en lopen telkens achter je aan. Kortom, een prima test voor onze échte kinderen, die inmiddels alweer vier en zes zijn.”

Wat is de belangrijkste les die je van huis uit hebt meegekregen?
“Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Mijn ouders zijn gescheiden, ik ben enig kind en woonde bij mijn moeder en haar partner, mijn tweede vader eigenlijk. Onbezorgd, zo zou ik de sfeer thuis samenvatten. Geen strenge regels, en dat hoefde ook niet, want ik was behoorlijk braaf. Ook als tiener. Nooit rotzooi getrapt, nooit geblowd, zelfs een scooter had ik niet. School, sport – alles ging me dan ook supermakkelijk af.”

Vertel eens iets wat bijna niemand van je weet.
“Dat ik tot mijn achttiende op hoog niveau gekorfbald heb. Tot in de voorselectie van Oranje aan toe. Daarna kwamen de blessures, en moest ik stoppen. Daar baalde ik flink van.”

Want succes is belangrijk voor je?
“Extreem belangrijk, ja. Als ik een wedstrijd verloor, kon ik een week chagrijnig rondlopen. En tijdens mijn studie Commerciële Economie werd die streberigheid nog erger. Ik wilde per se een stage bij Nike: lukte. Een bestuursfunctie bij marketingberoepsvereniging NIMA: lukte. Een stage in Nieuw-Zeeland: lukte. Als ik daarheen wilde, moest ik meer punten halen dan mijn studiegenoten, dus ging ik extra vakken volgen om hen af te troeven. Zo erg was het.”

Dan kun je vast ook slecht tegen kritiek.
“Ja, want zowel thuis als op school werd er – bij wijze van spreken – vooral voor me geapplaudisseerd. Na mijn studie had ik ook alles al uitgestippeld. Ik vertrok naar Zuid-Amerika voor een rondreis, daarna zou ik in Londen en Parijs mijn MBA halen. Maar dat liep anders, ik kreeg de beurs niet. Totaal onverwacht. Het was de eerste keer dat ik me realiseerde: shit, anderen zijn beter. Dat was een enorme klap. En een wake-upcall.”

Yoghurt Barn telt nu dertien vestigingen en tweehonderd medewerkers. Collega’s zijn het vast niet altijd met je eens. Hoe ga je daarmee om?
“Dat heb ik moeten leren. In mijn directe team neem ik dan ook bewust mensen aan die niet op me lijken en mij challengen. Een lastige keuze, want je weet dat je ook conflicten in huis haalt. En daar houd ik niet van. Neem onze businesscontroller, die ontzettend van de details is, terwijl ik vaak denk: goed is goed genoeg, we moeten dóór. Dat botst weleens, maar dat moet ook.”

Welke held zou je in de winkel willen uitnodigen, en wat voor Barn Smoothie of Yoghurt Special zou je voor diegene maken?
Lacht: “Die vraag krijg ik regelmatig en heel eerlijk: telkens verzin ik maar wat om de journalist te pleasen… Laat ik nu gewoon de waarheid zeggen. Ik heb geen helden, ik geloof juist in eigen kracht.”

Zou de jongen die je was trots zijn op de man die je bent geworden?
“Ik wilde vroeger straaljagerpiloot worden, samen met mijn opa en oma de lucht in. Tja, die F16 staat hier niet, dus… Maar serieus, ik denk van wel. Ik doe me niet anders voor dan ik ben en houd er nog steeds van om samen met anderen het beste voor elkaar te krijgen. En door de flexibiliteit als eigen baas kan ik vaak de kids naar school brengen, op tijd naar huis en voor ze koken. Een goede vader zijn, dat vind ik eigenlijk nog belangrijker.”

Bron: RetailTrends 2