Misja Vroom (51, ceo Domino's Nederland en België) over zijn kookgewoonten, zelf een huis bouwen en zijn Belgisch-Nederlandse achtergrond.

Om even in te komen: wat is je favoriete pizzasmaak?
“Poeh, ik heb geen uitgesproken voorkeur. Ik werk al 25 jaar voor Domino’s en eet elke week pizza, dus ik heb al heel wat variaties geproefd. De afgelopen keer had ik er bijvoorbeeld een met kip, ananas en Spaanse pepers. Erg lekker.”

Schuif je thuis regelmatig een kant-en-klaarpizza in de oven? Of pak je dan wat meer uit?
“Ik zit met een aantal vrienden in een kookclub. We komen ongeveer een keer per maand bij elkaar om uitgebreid te koken. Laatst heb ik een flammküchen gemaakt met ricotta, gerookte makreel, rucola en bloemetjes van Thaise basilicum. In mijn studietijd werkte ik in de keuken van een restaurant, de perfecte plek om nieuwe smaken en combinaties te ontdekken. Daar heb ik geleerd om te genieten van eten.”

Vertel eens iets over je gezin.
“Mijn vrouw en ik hebben vier zoons, in de leeftijd van bijna tien tot vijftien jaar. Een bruisend geheel, kan ik je vertellen. Ik geniet er enorm van. Zelf heb ik geen broers en zussen, dus dit is wel even wat anders. Ik ben opgegroeid in een klein, rustig dorpje in België, net over de grens. In het ene gebied was ik een gierige Hollander, aan de andere kant een domme Belg.”

Hoe heeft die tweedeling je gevormd?
“Het heeft mijn blik verruimd. Dat is ook te danken aan mijn ouders. Ze hebben me altijd geleerd dat iedereen gelijk is en dat ik met iedereen moet kunnen omgaan, of het nu een chirurg is of een bouwvakker. Ik probeer anderen te behandelen zoals ik zelf behandeld wil worden.”

Wilde je altijd al in de retail werken?
“Toen ik op de middelbare school zat moest ik elke dag vijftien kilometer fietsen, dus ik had veel tijd om te dromen. Het leek me geweldig om ondernemer te zijn. Ik had toen ook al wat handeltjes lopen. Ik verkocht bijvoorbeeld sneakers met een productiefoutje. De halve school liep dan op die schoenen. Maar ik was ook wel een onbezonnen menneke. Het geld was vaak al op terwijl ik de leverancier nog moest betalen.”

Stel, je huis staat in brand en je geliefden en huisdieren zijn veilig. Je kunt nog één ding redden. Wat zou dat zijn?
“Een jaar of vier geleden hadden we ’s nachts brand in de meterkast. Als een gek maakte ik mijn vrouw en kinderen wakker. Eenmaal buiten was ik ook weer zo nuchter om de auto’s van de oprit te halen zodat de brandweer erbij kon voor het bluswerk. Maar als ik nog één voorwerp had kunnen pakken? Mijn telefoon. Op zo’n apparaatje staat toch je hele leven: foto’s, contactgegevens, berichten…”

Wat staat er nog op je bucketlist?
“Het lijkt me fantastisch om zelf een huis te bouwen. Ik houd ervan om iets te creëren en met mijn handen bezig te zijn. Houthakken, in de moestuin werken: het helpt me enorm om te ontspannen. Concrete plannen voor een huis zijn er nog niet, wel voor een bijgebouw. Daar wil ik dan ook zeker een bijdrage aan leveren.”

Zou de jongen die je was trots zijn op de man die je bent geworden?
“Zeker. Nadat ik mijn studie had afgebroken ben ik bij Domino’s begonnen als manager. Het leek me leuk om anderen te motiveren. Uiteindelijk werd ik franchiser en ben ik doorgegroeid naar mijn huidige rol. Onderweg heb ik een aantal ambitieuze mensen geholpen om ook franchiser te worden. Daar ben ik trots op. Verder ben ik mezelf gebleven en leef ik naar de visie van mijn ouders: iedereen is oké, heeft een verhaal en voegt wat toe.”