Mijn eerste designaanschaf was meteen een grote én zware én dure: een massief eikenhouten eettafel van Piet Hein Eek. En de manier waarop bleek exemplarisch voor alle volgende aankopen die ik op het gebied van design heb gedaan: gewoon, op gevoel.

Ik werkte nog lang niet in de bladenwereld, maar de liefde voor design zat er blijkbaar toch al vroeg in. Na een paar studentenkamers, waar het accent bepaald niet op styling lag, kocht ik met mijn vriend – nu mijn man – een grotemensenhuis in Haarlem. Op een steenworp afstand lag een monumentale kerk die beheerd werd door onze buurvrouw. Zij organiseerde daar regelmatig workshops, lezingen en exposities en dit keer vond er een event met Piet Hein Eek plaats. Tegen de achtergrond van de eeuwenoude kerk stonden zijn stoelen, kasten en tafels tentoongesteld. De buurvrouw serveerde vanaf een bourgondisch aangeklede tafel een heerlijk glas wijn en lekkere kazen, op de achtergrond klonk historische muziek en de master himself was aanwezig om zijn visie toe te lichten. Piet Hein was net doorgebroken met zijn sloophouten kast en hoewel we hem vanaf dat vroege begin volgden, waren we echt niet van plan om opeens een van zijn tafels te kopen. Maar in die kerk gingen we van fan naar verliefd en vielen we als een blok voor het eenvoudige, klassieke ontwerp van de eikenhouten tafel. Nog diezelfde middag tilden we het loodzware dining piece met zes man over straat richting ons huis. Ik geef meteen toe dat de sfeer en de setting bijdroegen aan deze impulsieve beslissing, maar spijt hebben we geen moment gehad.
 

Sfeer en gepassioneerde mensen met visie vormen de rode draad in mijn aanschafbeslissingen. Als ik zo om me heen kijk, zijn er namelijk vrij weinig meubels of accessoires via een traditionele winkel bij ons thuis beland. De eetkamerstoelen zijn vintage- exemplaren van Charles & Ray Eames, met mooie glasvezelkuipjes en een leren zitting. We kochten ze jaren geleden bij Fabrieknl. Dit bedrijf heeft haar atelier, showroom, ambachtelijke werkplaats én pakhuis allemaal onder een dak gevestigd, in een karakteristieke Van Haren-schoenenfabriek uit de jaren dertig. Meer nog dan een winkel is het een museum waar unieke meubelstukken van verschillende designers, periodes en stijlen door elkaar staan opgesteld. Tel daarbij op dat het pand zelf ook al een plaatje is, en ik ben er niet meer weg te slaan. Ze laten zien hoe leuk het is om te mixen en matchen en hoe je bijvoorbeeld een klassiek exemplaar combineert met design van nu. Een geweldig inspirerende plek dus, maar levensgevaarlijk voor de portemonnee. Ook daar werden we (ik tegen mijn man: “We gaan alleen even kijken hoor, voor de inspiratie”) een stuk armer, maar wel vier jarenvijftig-stoelen rijker.

Compleet weerloos
Ook bij Cor Unum vind ik het altijd een onmogelijke opgave om de zaak met lege handen te verlaten. Samen met MisterDesign en restaurant Garage Pompen & Verlouw hebben ze een historische Ford-garage, aan de rand van Den Bosch, omgebouwd tot een plek waar de liefde voor ambacht, kunst, design en lekker eten bij elkaar komt. En ja, dan ben ik compleet weerloos. Al helemaal omdat Cor Unum niet alleen een broedplaats is voor kunstenaars en ontwerpers, maar ook studenten en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een plek biedt in het ambachtelijke productieproces. Een zeer sociale onderneming, en dus kan ik met een goed gevoel aan mijn keramiekverzameling werken. Beter wordt het niet in designland, toch? Kortom, verbouw een fabriek, bedenk een goed verhaal, vertel dit onder het genot van een drankje, hapje en een stukje muziek en je hebt me te pakken.