De glazen bol van Hans

Door Hans Verstraaten
Bron: RetailTrends 11

Alweer enkele jaren geleden deed ik hier een voorspelling die, blijkt nu, te stom voor woorden was. Men had toen namelijk de ambitie om diverse NS-stations, te beginnen die in Leiden, om te toveren tot gezellige winkelcentra vol beleving. Hahaha! Dat ging niet werken natuurlijk, want niemand rijdt toch echt voor zijn plezier met de trein en niemand bezoekt voor de gezelligheid een station. Nee, je wilt er zo snel mogelijk weg. Hup, die verdomde trein in of uit. Driemaal excuses voor de woordspeling, maar die belevingscentra op NS-stations, die schijnen te lopen als een trein. Ja, ik geef tenminste toe dat ik niet kan voorspellen. Moeten meer mensen doen (meer in het bijzonder economen, trendwatchers en ambtenaren van het CPB, mijn moeder die ooit zei dat ik het nog ver zou schoppen).

Nu ik toch bezig ben: ik zag enkele jaren geleden zelfs een hele trend over het hoofd. Namelijk dat steeds meer retail wordt gevestigd op plekken waar mensen maar wat rondhangen, zoals universiteitscampussen en in ziekenhuizen. Ja, nu ik het er toch over heb: ik was onlangs in het AMC te Amsterdam en zag daar maar liefst drie echte restaurants. Van die dingen met tafelkleden en sjiek bestek en entrecotes met salades en na afloop koffie, echte koffie. Wonderlijk. Zegt een man tegen zijn vrouw: ‘Zeg schat, zullen we vanavond eens gezellig uit eten gaan? Dinertje, lekker wijntje?’
‘Super! Waar denk je aan?’
‘Heel bijzonder: zo’n lekker eettentje in AMC.’
‘Oh, gewéldig! Doen we dat restaurant dat naast de afdeling Oncologie ligt, ja?’

Echt waar: ergens in het westen van Amsterdam, ergens in de middle of nowhere, ligt een drukbezocht crematorium – en het schijnt dat de retail zich daar ook in de buurt wil vestigen. Volkomen logisch natuurlijk. Want als mensen ergens maar wat rondhangen is het voorafgaand aan het afscheid nemen van een familielid, een vriend, een collega of een kennis. Eer het zover is nog even langs de Zara voor een leuk rokje en hup, nu we er toch zijn ook een leuk shirtje en een leuke legging. Maar noem me een fatsoensrakker, noem me een te praktisch denkend mens: waar laat je de tassen? Ik vind het wat raar dat straks de halve zaal in zo’n crematorium in bezit is van grote tassen en die – tussen twee toespraken door, net als Afscheid nemen bestaat niet van Marco Borsato van start gaat – openmaakt en met de buurvrouw of buurman enthousiast bespreekt hoe mooi en vooral hoe goedkoop zo’n Zara-rokje is. En na afloop natuurlijk met z’n allen gezellig naar het nabijgelegen Michelinrestaurant Le Dernier Arrêt of, kan ook, naar de nabijgelegen Action waar de afwasborstel vandaag voor slechts twintig eurocent de winkel uitvliegt. Crematies worden binnenkort niet zomaar een grote belevenis maar een echte retailbelevenis. Hé, is dat Monuta-probleem (‘Nabestaanden hebben het al moeilijk genoeg’) ook meteen opgelost.

Ja, ik zie opeens kansen te over voor de retail: pop-upstores van Suitsupply en Claudia Sträter naast de hockeyvelden op zaterdagochtend voor rondhangende ouders. Een superfoodsshop naast de speeltuin in Amsterdam-Zuid voor rondhangende moeders. Een gezond en hip hutspotspot naast de bankjes in de dorpskern waarop de bejaarden wat rondhangen. Ja zoek ze op, al die spots in de buurt van rondhangende landgenoten, zoek ze op en wordt een succesvolle benevens steenrijke retailer!

Maar je kunt het natuurlijk ook omdraaien. Waarom zet je een nieuw te bouwen crematorium niet naast die slechtlopende V&D neer? ‘Toon je rouwkaart en je ontvangt dertig procent korting op zwarte panty’s.’ Waarom niet dat nieuwe kinderziekenhuis neerzetten pal naast dat matig lopende winkelcentrum? De omzetten van Bart Smit en Intertoys vliegen omhoog! Waarom niet de zoveelste Holland eert Van Gogh-expositie in een Blokker in plaats van alweer het Van Gogh Museum of het Kröller-Müller? Zodat je meteen voor de helft van de prijs een leuk lijstje kunt kopen voor je reproductie van De Aardappeleters. En waarom de eigenaar van Bedtextiel in het centrum van Tiel niet een handje helpen – ik kijk vanuit mijn werkkamer op zijn winkel en zie zelden iemand binnengaan, laat staan met iets naar buiten komen. Ja, zo iemand gun je toch wat extra omzet? Vestig een Apple Store in zijn magazijn en je zult zien: behalve een nieuwe Mac neemt de consument ook nog een nieuwe dekbedsetje mee!

Ik voorspel een waanzinnig mooie toekomst. Nou ja, wel onder een klein voorbehoud hè? Op dit soort momenten is het toch verdomd jammer dat ik niet kan voorspellen.