De fysieke winkels van Blokker blijven voorlopig open, maar de online winkel, ooit hét antwoord op een veranderende markt, is gesloten. Het is het definitieve einde van een keten die decennialang, sinds 1896, een vaste waarde was in de Nederlandse winkelstraten. Maar de situatie heeft een wrange twist gekregen: klanten die jarenlang Blokker links lieten liggen, stromen nu massaal toe voor de opheffingsuitverkoop. Ze zoeken koopjes in de leegverkoop van een merk dat ooit symbool stond voor huishoudelijke zekerheid. Het is een tragisch sluitstuk van een verhaal waarin falend leiderschap, interne chaos en een gebrek aan visie de hoofdrol spelen.

Tegelijkertijd laat dit faillissement zien hoe belangrijk goede crisiscommunicatie is, niet alleen om een bedrijf te redden, maar ook om de schade aan een merk te beperken.

Het drama begon niet deze maand, maar jaren geleden, na het overlijden van Jaap Blokker in 2011. Wat volgde was een machtsstrijd binnen de familie, een intern conflict dat jarenlang elke strategische vooruitgang lamlegde. Terwijl de familie kibbelde over de toekomst, veranderde de consument razendsnel. De komst van e-commerce, de opkomst van prijsvechters als Action en de verschuiving naar gebruiksgemak en beleving lieten Blokker achter met een ouderwets imago. De keten reageerde te laat en te traag, gevangen in interne verdeeldheid en een visie die niet kon concurreren in de moderne markt.

Geen eenduidige koers

Interne verdeeldheid is funest, zeker in tijden van crisis. Voor een organisatie is het van levensbelang om een eenduidige koers te varen en die met overtuiging uit te dragen. Dat ontbrak bij Blokker. Het bedrijf experimenteerde met rebranding, het vernieuwen van winkels en het zoeken naar nieuwe investeerders, maar het kwam nooit samen in een overtuigend plan. De communicatie naar buiten was al even onsamenhangend. Klanten wisten niet waar Blokker voor stond, terwijl concurrenten steeds scherper hun positie bepaalden. Action profileerde zich als goedkoop en verrassend, HEMA als onmisbaar in het dagelijks leven – maar wat bood Blokker nog?

Crisiscommunicatie draait om controle en vertrouwen. Het publiek moet geloven dat een organisatie grip heeft op de situatie en werkt aan een oplossing. Bij Blokker was het tegenovergestelde het geval. Nieuws over financiële problemen, interne ruzies en halfbakken strategische plannen versterkten het negatieve sentiment. Toen ook nog eens duidelijk werd dat de online strategie van het bedrijf onvoldoende was om te concurreren, werd Blokker niet alleen irrelevant, maar ook ongeloofwaardig.

Slecht signaal

De sluiting van de webshop onderstreept dat. In een tijd waarin e-commerce de norm is, voelt een gesloten online kanaal als een bevestiging dat het merk de aansluiting met de moderne consument volledig heeft gemist. De winkels blijven voorlopig open, maar wat zegt dat? Consumenten hebben hun gewoontes al aangepast, en de loyaliteit die Blokker ooit genoot, lijkt inmiddels een herinnering.

Wat blijft er over? Een merk met een rijke historie dat in korte tijd volledig is uitgehold. Blokker was ooit een voorbeeld van succesvolle Nederlandse ondernemersgeest, een familiebedrijf dat groot werd door samenwerking en innovatie. Nu is het een waarschuwing. Zonder interne eenheid, zonder visie en zonder duidelijke communicatie verliest een merk niet alleen zijn marktpositie, maar ook zijn geloofwaardigheid.

Het faillissement van Blokker is een harde les voor elke organisatie. Het laat zien hoe interne chaos en slechte communicatie imagoschade veroorzaken die niet meer te herstellen is. En wanneer dat gebeurt, maakt het niet uit hoe groot je ooit was – de consument zal je vergeten.