Lidewij Edelkoort was dinsdag tijdens haar trendlezing ‘Bold, Plan B’ kritisch over de mode-industrie. Volgens de trendforecaster moeten modebedrijven hun verantwoordelijkheid nemen in de landen waar ze produceren. Vertrekken als er zich problemen voordoen, is niet de oplossing, stelt zij.
Edelkoort uitte haar kritiek naar aanleiding van de ramp in de textielfabriek in Bangladesh, waar het dodental inmiddels is opgelopen tot elfhonderd. “Modebedrijven kunnen zich niet meer verstoppen en zeggen dat ze geen verantwoordelijkheid hebben. Vertrekken uit Bangladesh is niet de oplossing, maar zij moeten daar wel aan de slag. Om ervoor te zorgen dat de arbeidsomstandigheden goed zijn en er fatsoenlijke lonen worden betaald.”
“Ik vergelijk kleding altijd met eten, en met name brood. Als een T-shirt net zoveel kost als een croissant, is er iets mis”, stelde ze. “Er zijn zoveel mensen mee gemoeid om een T-shirt te maken: degene die het ontwerpt, de katoenleverancier, de katoenverwerker, de mensen die het T-shirt in elkaar zetten, degenen die de logistiek verzorgen om het in de winkels te krijgen, de marketingmensen om het te promoten. Wanneer een T-shirt dan 2,95 euro kost, staat dat niet meer in verhouding.”
Edelkoort vindt dat het tijd is om paal en perk te stellen aan deze manier van werken. “Wanneer we in het Westen hele volksstammen onze producten op een zo goedkoop mogelijke manier laten maken, dan maak je die mensen tot slaven. Ik begrijp dat het fijn is dat we goedkoop kleding kunnen kopen, maar wanneer de prijzen zo absurd laag zijn? Dat zorgt voor druk op iedereen. Als maatschappij moeten we af van deze werkwijze.”
Volgens haar lossen we dan ook meteen het probleem van de ‘prijsoorlog’ op. “Wanneer niemand meer onder de kostprijs gaat zitten, heb je daar geen last meer van.” De trendforecaster merkte op dat zij deze ontwikkeling ook in andere branches ziet. “Neem de auto-industrie, waar auto’s worden gemaakt die vijfduizend euro kosten. Alles moet steeds maar goedkoper. Hierdoor komt er in de keten steeds meer druk te liggen en dat heeft negatieve gevolgen voor landen waar de ruwe materialen vandaan komen en waar geproduceerd wordt.”
De mode-industrie kreeg overigens nog meer kritiek te verduren van Edelkoort. Zo gaf ze aan dat er steeds minder couturehuizen zijn die nog haute couture maken. Hierdoor staan de luxeconcerns meer in de belangstelling. Dat heeft een stagnerend effect op de mode, die volgens haar ‘stil staat’. “De luxemerken zijn veelal gestart als leermerken, zodat er vooral aandacht is voor tassen, schoenen en andere accessoires. Daar zit nog steeds de kern en daarmee wordt door die merken ook het meeste verdiend. De kleding die wordt ontworpen dient meer als simpele achtergrond. Hun mode is daardoor heel draagbaar geworden: prêt-à-porter dus. Dat beeld wordt vervolgens weer gekopieerd door de prêt-à-portermerken (confectiemode). Hierdoor is de mode verworden tot confectie en daardoor stagneert de innovatie.”
Wel ziet Edelkoort dat een aantal confectiespelers zich hier bewust van worden. “Een merk als Acne en ook de keten Zara beginnen weer vanuit hun eigen creativiteit te ontwerpen.” Voorts signaleert ze een nieuwe lichting ontwerpers die zich afzetten tegen de luxemarkt, de draagbare mode die dat voortbrengt en de eenheidsworst die daardoor ontstaat.
Reacties 0