Door Hans Verstraaten (columnist)

Ik ging van de week op bezoek bij Hudson’s Bay. Ik hoor al tijden dat het al tijden slecht gaat met deze warenhuisketen. Dat was ook de reden van mijn bezoek, want net als bij meer landgenoten schuilt er niet eens zo diep in me een ramptoerist. De locatie van mijn Hudson’s Bay was Den Bosch.

Ik was behalve ramptoerist-in-spe ook een béétje bevooroordeeld. Ik las allemaal stukken en stukjes dat die Canadezen er niks van begrijpen, waarbij trouwens vaak niet werd gemeld wát ze dan niet begrijpen. Ook las ik dat Hudson’s Bay zijn doelgroep niet begrijpt, waarbij dan weer niet werd gemeld wie of wat precies die doelgroep is. Volgens mijn dochter: ‘Trutten van boven de veertig.’ Ik weet niet of dat klopt, maar volgens mij zijn er meer dan voldoende trutten van boven de veertig in dit land om een warenhuisketen overeind te houden.

Ik las ook her en der dat Hudson’s Bay van ver komt (Brampton, Canada – afstand tot Utrecht: 6023 kilometer) en dat wij daar niet zo van houden in Nederland. Ik meen toch te weten dat het hier vrij lekker gaat met Apple (Cupertino, VS – afstand tot Utrecht: 8828 kilometer) en met, om nog eens wat te noemen, McDonald’s (Chicago, VS – afstand tot Utrecht: 6632 kilometer) en Starbucks (Seattle, VS – afstand tot Utrecht: 7862 kilometer). Dat kan het ook niet zijn.

Even wat anders: kent u het begrip oprijlaanjournalistiek? Dat is als iemand aanvangt met de mededeling dat hij Hudson’s Bay gaat bezoeken, maar 250 woorden later nog geen stap dichterbij is gekomen. Zeg Verstraaten, schiet ’s op, stap dat warenhuis binnen, nu. Nou, nog een ding dan: de site. Ik kan er niks aan doen, maar wat een slechte site zeg. Navigeert moeilijk, lelijke foto’s en toen ik klikte op ‘Alles bekijken’ kon ik niks bekijken want er gebeurde niks. Hé, Hudson’s Bay, mijn buurjongen maakt sites voor onder meer retailers. Zal ik zijn nummer geven?

Allerlaatste ding: die paspopcommercial. Getver. En nu – slechts een béétje bevooroordeeld – naar binnen!

Hoge verwachtingen
Toch eerst nog even over de buitenkant: Hudson’s Bay in Den Bosch is voorzien van een werkelijk schitterende art-decogevel. Het pand dateert uit 1931, gebouwd in opdracht van, jawel, de firma Vroom & Dreesmann dat er ook decennialang in huisde. Nadeel van zo’n gevel is dat je al snel verwacht dat wat erachter huist van hetzelfde niveau is. Dat is niet zo.

De eerste afdeling die ik tegenkom is de zeer ruime beauty-afdeling. Ik tel drie klanten en een personeelslid. Haar onderarmen zijn bedekt met tatoeages, wat – vriendelijk gezegd – wel verrassend is op een beauty-afdeling. Ik kan er ook niks aan doen: het is hier erg stil. En hier is het centrum van Den Bosch, een van de drukste winkelgebieden van het land. En het is ook nog zondagmiddag. Het ziet er verder keurig uit, eigenlijk te keurig. Als in: clean, koel. Boodschap voor mijn dochter: op de begane grond slechts één trut van boven de veertig gesignaleerd.

Etage één: zie beschrijving begane grond. Maar hé, er is hier één plek waar het wel druk is: La Place. Kunnen ze bij Hudson’s Bay niet aan de familie Van Eerd vragen – of onderhand: sméken – hoe je dat doet, klanten over de vloer krijgen?

Etage twee: zie beschrijving etage één maar dan zonder La Place en met circa een derde van de kassa’s gesloten.

Etage drie: clean, koel, stil. Ook: best saai. En: best hard licht. Ik kan er ook niks aan doen, ik had het graag anders gezien, want ik ben gek op Canadezen. (Meer in het bijzonder op Neil Young, Joni Mitchell en Robbie Robertson).

Etage vier: herenkleding. In de filmklassieker Cabaret moet Liza Minnelli haar frustraties kwijt. Ze gaat daartoe midden in Berlijn onder een spoorbrug staan en als een trein aan komt denderen begint ze keihard te schreeuwen. Hier, op de vierde etage van Hudson’s Bay, kun je hetzelfde doen zonder spoorbrug en trein.

De baas van Hudson’s Bay afdeling Nederland zei onlangs dat de keten gewoon wat tijd nodig heeft. Dat is ook zo, natuurlijk. Geef Hudson’s Bay een jaartje of tien, nou vooruit: een jaartje of twaalf. Ja, gun deze keten een ellenlange zoektocht naar zijn identiteit en je zult zien dat ’t ooit allemaal goedkomt. Misschien.

Bron: RetailTrends 11