Oprichter Bagels & Beans
Ook: werkt al meer dan 25 jaar samen met zijn vrouw, wilde eigenlijk rockster worden

Vertel eens, wat was de kleine Ronald voor jongen?
“Ik ben opgegroeid in een volksbuurt in Amsterdam. Ik was verlegen, maar kon ook wel driftig zijn. Als ik onrecht zag ging ik er tegenin – ik was een straatvechtertje. Ik was veel op straat, een beetje rottigheid uithalen, vaak te laat thuis. Het was allemaal redelijk onschuldig hoor. Mijn ouders hebben me op judo en jiujitsu gedaan en daar leerde ik mijn emoties meer te beheersen. Ik ben een stuk rustiger geworden.”

Je runt sinds een aantal jaar je eigen platenlabel. Hoe belangrijk is muziek voor jou?
“Heel belangrijk. Op mijn veertiende kreeg ik een gitaar en vanaf dat moment wilde ik rockster worden. Dat was niet zo bevorderlijk voor mijn schoolprestaties, maar mijn ouders gaven me die vrijheid. Ze vonden het vooral belangrijk dat ik iets deed waarvan ik gelukkig werd. Wat er tijdens mijn uitvaart gedraaid moet worden? Dat maakt niet uit, als het maar rock ’n roll is.”

Wat is je favoriete genre?
“Ik luister graag naar hair metal: muziek van die rockers met heel lang haar en spandex broeken. Helemaal goud.”

Had je niet liever in de muziek carrière willen maken?
“Toen ik een jaar of twintig was speelde ik in een band en tijdens een van de shows ontmoette ik mijn vrouw. Het grote succes met de band bleef uit, zij had toen al haar eigen horecazaak. Ik ging haar helpen en op een gegeven moment konden we een tweede zaak openen. Erg leuk, uiteindelijk hebben we van alles gerund – van een restaurant in Zuid-Frankrijk tot een zalencentrum. In de muziekwereld is het erg moeilijk om je brood te verdienen en ik kon in de horeca mijn creativiteit goed kwijt. Het is goed zo, zeker in combinatie met het platenlabel.”

Na de verkoop van de horecazaak richtten jullie Bagels & Beans op. Hoe is het om als stel dag in dag uit samen te werken?
“Voor ons werkt het heel goed. We hebben het vooraf niet per se afgesproken, maar we richten ons allebei op onze eigen aandachtsgebieden. Ninande is altijd bezig met dingen mooi maken: de ontwikkeling van gerechten, het interieur, de menukaart. Ik houd me bezig met de marketing, cultuur en de organisatorische kant. We zijn het niet altijd eens, maar we geven elkaar de ruimte om onze eigen beslissingen te nemen. Ik zou niet meer anders willen.”

Bagels & Beans bestaat bijna 25 jaar. Welk moment is je daaruit bijgebleven?
“Ik schrijf altijd een voorwoord voor onze menukaarten en daar staan mijn contactgegevens bij. Ik heb eens een heel mooie brief ontvangen van een dame die haar man verloren had na een lang ziekbed. Ze vond veel steun bij Bagels & Beans, schreef ze: ‘De bediening en de sfeer zijn altijd zo fijn.’ Toen kwamen er wel even wat tranen. Bijzonder dat we zo’n rol kunnen spelen in iemands leven.”

Zou de jongen die je was trots zijn op de man die je bent geworden?
“Uiteindelijk wel, ook al ben ik geen rockster geworden. Ik ben een stabiel mens en erg tevreden met mijn leven. Tegelijkertijd heb ik altijd het gevoel dat het beter kan, dat ik er nog niet ben. Dat zal wel ondernemerseigen zijn. Het klinkt wel tegenstrijdig, ja. Gelukkig hoeft niet alles logisch te zijn.”