In de rubriek Selfie schetsen we iedere maand binnen het magazine van RetailTrends een beeld van een persoon achter een retailer of merk. Zo ook van Evert de Goede, die met Hornbach al jaren met dubbele cijfers groeit in Nederland en komend najaar in Duiven de vijftiende winkel opent.

Evert de Goede (51)
Managing director Hornbach Nederland
Ook: gooit met gereedschap als het klussen tegenzit en zingt hard mee met Bløf

En, is er bij jou thuis ‘ook altijd iets te doen’?
"Absoluut! Ik hield als jongen al van klussen en keek gewoon met mijn vader mee. Het begon met elektra en stopcontacten uitbreiden en uiteindelijk kon ik complete badkamers verbouwen. Met mijn handen werken maakt me rustig. Zeker nu, met deze drukke baan, geniet ik er extra van.”

Wat is je meest prestigieuze project?
“Het bouwen van een chalet, midden in de bossen bij Venray. Dit heb ik samen met mijn vrouw gedaan. Ja, dat ging heel goed, we hebben zelden ruzie. Met haar geduldige karakter stond zij bijvoorbeeld te schilderen, terwijl ik me op het grove constructiewerk stortte. Omdat we toen op een nieuwe woning wachtten, hebben we een half jaar in dit chalet gewoond en het vervolgens verkocht.”

Hoe reageer jij als er iets mislukt?
Lacht: “Mijn ervaring: ga nooit met tegenzin klussen, want dan gaat alles mis. Van verkeerd meten en te kort afzagen tot gespleten gaten in je houtwerk, omdat je geen zin had om voor te boren. Eh ja, dan klinkt er weleens gevloek en knikker ik het gereedschap met een smak in de hoek."

Ben je ook een slechte verliezer?
“Ja, behoorlijk. Ik wil altijd winnen, met het meest lullige spelletje al. Tegen een collega speel ik online biljart, we hebben er nu zo’n driehonderd potjes opzitten. Als ik win, maak ik soms een screendump van de score om via WhatsApp te sturen, zodat ik mijn overwinning nog eens onder zijn neus kan wrijven. Natuurlijk als plagerijtje bedoeld, maar het zegt wel wat…”

Wat is de moeilijkste keuze in je leven geweest?
“Die heb ik vorig jaar moeten maken. Nadat mijn vader was overleden, stonden mijn vrouw en ik voor de keuze om mijn moeder in huis te nemen. En dat hebben we gedaan. Ze is tachtig jaar en nog vrij goed, maar heeft toch steeds meer hulp nodig. Een flinke opgave, al houd ik zielsveel van haar. De vrijheid om in het weekend even de auto te pakken en erop uit te trekken, nee, die hebben we moeten inleveren. Doordeweeks komt de zorg vooral op mijn vrouw aan en daar ben ik haar ongelooflijk dankbaar voor.”

Zou je hetzelfde voor je vader gedaan hebben?
“Heel eerlijk? Misschien niet. De band met mijn moeder is iets hechter, ik lijk ook het meest op haar. Onrustig, geen seconde stil kunnen zitten. Al heb ik veel van mijn vader geleerd en denk ik met genegenheid terug aan de tijd van mijn allereerste doe-het-zelfwinkel, Houtland in Bemmel, die ik met hem runde.”

Wanneer heb je voor het laatst hardop gezongen?
“Gisteren nog, in de auto. Met Zoutelande van Bløf. ‘Ik ben blij dat je hier bent… Blij dat je hier bent’.”

En wat wil je nog graag leren?
“Spaans. Als we zo’n 65 jaar zijn, willen we het liefst naar Spanje verhuizen, ergens boven Alicante. De natuur, het klimaat, de mensen – heerlijk.”

Zou de jongen die je was trots zijn op de man die je bent geworden?
“Jazeker, ik was vroeger een verlegen jongetje. En afhankelijk van de groep sta ik nog steeds niet graag in de belangstelling. Ik herinner het me nog precies. Ik was een jaar of zestien en we kregen op school dramatische expressie. Moest je op een streep lopen en net doen of het een evenwichtsbalk was, terwijl iedereen keek. Ik voel het ongemak nog. Een hoogvlieger was ik trouwens ook niet, ik knutselde liever. Geen grote dromen nastreven, laag bij de grond blijven: dat leerde ik thuis. Als ik besef waar ik nu sta met Hornbach en mijn gezin, inclusief de zorg voor mijn moeder, dan mag ik mezelf een gelukkige man noemen.”

Bron: RetailTrends 4