“Dit kantoor is een bij elkaar gegooide circulaire toestand”, opent Bert van Son het podcast-gesprek wanneer hij RetailTrends welkom heet. Vanuit zijn werkplek in De Groene Afslag in Laren praat Van Son over avonturen tijdens het werken in het buitenland, en hoe hij bij zijn bedrijf Mud Jeans uitkwam.

Bert van Son (62) is oprichter en eigenaar van Mud Jeans. Mud Jeans is het eerste en tot nu toe enige circulaire jeansmerk ter wereld. Van Son start zijn carrière bij textielhandelaar Borsumij Wehry. Hij vertelt in de podcast vol enthousiasme over de vele lessen die hij in Taiwan en Hongkong geleerd heeft. Na Azië vervolgt Van Son zijn carrière in de textielhandel in Frankrijk.

De baan waar het begon

“Ik had een zwager die in de kledinghandel zat: echte ruige import en export. In de begin jaren ’80. Je kon toen in China heel goedkoop kleding laten maken. Het reizen wat hij deed trok mij enorm aan, dus ik heb gesolliciteerd en ik mocht daar trainee worden. Dat deed je dan twee jaar en daarna maakte je kans om uitgezonden te worden. Dat is gelukt.

Ik ging in 1983 naar Taipei, Taiwan. Na een reis van 24 uur staat een van de drie Nederlanders die ook op dat kantoor werkt je op te wachten, en die neemt je dan mee naar McDonald’s.

In Taiwan heb ik ook mijn eerste les geleerd als retailer. Als je een contract voor je neus krijgt, streep dan alles door wat je niet bevalt en onderhandel dat. Soms lukt het, soms niet. Dat is wat mij toen gebeurde toen ik een contract voor een huurwoning bij mijn baas bracht.

Ik heb toen ik werd overgeplaatst naar Parijs gemerkt dat mijn ‘steenkolen-Frans’ wel charmant was. Een inkoper heeft al tien hele gladde verkopers aan de lijn gehad, en die krijgt dan één zo’n gekke Hollander: hij begrijpt wel wat ik wil zeggen maar er klopt niks van. Dat bleek achteraf wel te werken.

Ik kreeg op een gegeven moment de eerste order van acht Carrefour-winkels. Die kunnen wel volume wegzetten. Daar heb ik geleerd wat retail is en wat kwantiteiten zijn. Zeker voor een Nederlands bedrijf: die zijn dat helemaal niet gewend. Op een gegeven moment kwam ik het Nederlandse kantoor binnen met een order van 2200 flaneloverhemden. Dat is wat het Nederlandse verkopertje in drie jaar weg kon zetten.

Ik vertrok wegens ruzie met de raad van bestuur. Ik had een deal gemaakt over de omzet. Een percentage daarvan ging naar mijn inkomen. Het bestuur had zich volslagen niet gerealiseerd wat je in Frankrijk weg kon zetten. Toen dat begon te lopen werd ik op het matje geroepen omdat ik meer verdiende dan de mannen van de raad van bestuur. Ik vond het een geweldig idee, zij niet.”

"Ik heb het allemaal mis zien gaan, en steeds verschrikkelijker zien worden"

Het eigen bedrijf

In 2004 start hij zijn eigen textielbedrijf, gericht op merklicenties. Na de verkoop hiervan in 2009 start Van Son in 2012 Mud Jeans. Het merk koopt hij uit een failliete boedel. Hij transformeert Mud Jeans tot een circulair jeansmerk. De introductie van het leaseconcept zet hem direct op de kaart.

“Ik kon het goed vinden met mijn toenmalige baas, dat was een vriend geworden. Dus mijn keuze voor een eigen bedrijf was wel moeilijk. Ik wilde al met hem mee ondernemen en vroeg of ik geen stukje aandelen over het Franse kantoor kon krijgen. Dat was onbespreekbaar. Ik heb gezegd: dan riskeer je dat ik dit ook ga doen, maar dan voor mezelf. Met een Nederlands merk dat licenties deed met schoenen, hebben we een kleding-tak opgericht in Frankrijk, en was ik mede-investeerder.

Het was een beetje gemeen. Ik had gezien hoe goed wij het deden bij mijn oude werk met die licenties – voor Disney-kleding – en dacht: dat kan ik ook wel. Ik was contactpersoon binnen dat bedrijf en had twee mensen meegenomen. Dat was best een gewaagde stap. Daar heb ik geen vrienden mee gemaakt.

Toen ik daar vertrok, heb ik eerst vier jaar niks gedaan. Na vier jaar golfen en zeilen, kwam de financiële bodem in zicht. Toen dacht ik: ik heb heel lang in de kledingindustrie gezeten en ik heb het eigenlijk allemaal mis zien gaan, en steeds verschrikkelijker zien worden. Toen ik begon in Taipei waren de fabrieken staatsbedrijven, dat was gewoon mooi en netjes. Ik heb het allemaal gezien tot aan 30 jaar later in Bangladesh, waar je gewoon in dumps loopt en vreselijke toestanden ziet. Niemand wil dat. Ik dacht: ik ben gewoon aan mezelf verplicht om te laten zien hoe het ook kan.

Ik vind dat het niet ophoudt bij de verkoop van een product, als je producent bent. Daarom willen we graag oude broeken terugkrijgen. Het was toen ook ‘in’: die sharing economy. We hebben drie- tot vierduizend leasers. Er zijn heel veel bedrijven die kleding terugnemen, maar ik heb er nog geen een gezien die ook laat zien wat ze ermee doen.”

Over 10 jaar moet Mud Jeans volgens Van Son een wereldmerk zijn. Voor deze missie is hij nu op zoek naar een geschikte nieuwe ceo. Luister hier de podcast voor de rest van het verhaal en laat je inspireren door deze bevlogen ondernemer met een duidelijke missie in de fashionindustrie.