Hij maakte carrière in fashionretail bij Only For Men en Hugo Boss. Een rol als managing director bij schoenenmultinational vanHaren verliep anders dan Han Sterk zich had voorgesteld. Niet erg, bespiegelt hij: “Als ik me had aangepast, dan kon ik blijven – maar dan kon ik mezelf niet in de spiegel aankijken.”
Moeder
“Mijn moeder was al 36 toen ik kwam – ze hadden er niet echt meer op gerekend. Ik ben door de mazen van het net geglipt . M’n moeder: vroedvrouw, intelligent, te kort gehouden door haar wat ze noemden eenvoudige milieu. Toen ze in Den Haag in de kost ging, kreeg ze nieuwe voornamen, haar echte namen klonken ‘te boers’.
Een trotse vrouw, die evenwel berustte in het feit dat haar talenten nooit tot volledige wasdom konden komen. Ze heeft zich later enorm ingezet voor het asielzoekerscentrum in onze buurt, gedreven door een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Dat heb ik ontegenzeggelijk van haar geërfd.”
Vader
“Mijn vader was zoon van een ondernemer met vijf mode ¬ winkels en een...
Hij maakte carrière in fashionretail bij Only For Men en Hugo Boss. Een rol als managing director bij schoenenmultinational vanHaren verliep anders dan Han Sterk zich had voorgesteld. Niet erg, bespiegelt hij: “Als ik me had aangepast, dan kon ik blijven – maar dan kon ik mezelf niet in de spiegel aankijken.”
Moeder
“Mijn moeder was al 36 toen ik kwam – ze hadden er niet echt meer op gerekend. Ik ben door de mazen van het net geglipt . M’n moeder: vroedvrouw, intelligent, te kort gehouden door haar wat ze noemden eenvoudige milieu. Toen ze in Den Haag in de kost ging, kreeg ze nieuwe voornamen, haar echte namen klonken ‘te boers’.
Een trotse vrouw, die evenwel berustte in het feit dat haar talenten nooit tot volledige wasdom konden komen. Ze heeft zich later enorm ingezet voor het asielzoekerscentrum in onze buurt, gedreven door een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Dat heb ik ontegenzeggelijk van haar geërfd.”
Vader
“Mijn vader was zoon van een ondernemer met vijf mode ¬ winkels en een woningtextielzaak, Sterk Mode. Maar zelf koos hij een ander pad: het onderwijs in, als leraar en later directeur van basisscholen. Hij heeft zich altijd afgevraagd wat ik nou precies deed in die mode, die business van zijn eigen vader. Had ik niet moeten gaan studeren, rechten of iets in die richting – iets dóen met mijn hersenen?
En toch begreep hij dat ik wég moest van het gymnasium naast de abdij waar ik was terechtgekomen: een kleine, traditionele school waar de docenten – soms nog paters – mijn gevoel voor creativiteit als iets minderwaardigs wegzetten. Dan liever op een grote, toegankelijke scholengemeenschap atheneum volgen en daarna hbo – een studie communication management – en ondertussen fulltime werken in de Only for Men-vestiging in Geldermalsen. Dat respecteerde hij.”
Voor de duvel niet bang
“Veel mannen die ik spreek willen zich op de een of andere manier bewijzen tegenover hun vader. Ze proberen de belofte te vervullen die hun vader nog heeft opengelaten, of juist zijn ongelijk te bewijzen.
Zelf heb ik in grote mate ontwikkeld wat mijn vader niet was gelukt: het vermogen om op te staan als over je heen wordt gelopen. Hij wilde voor iedereen het beste, was op goede voet met gemeente, provincie, ouders, docenten, leerlingen – nouja, met iedereen. Hij trad menselijk op en was voor de duvel niet bang.
Als de onderwijsinspecteur meldde dat de dochters van een Romagezin uit de streek nogal vaak absent waren, pakte hij de fiets en sprak rustig maar duidelijk de ouders in het kamp aan: ‘Niets te maken met jullie traditie dat Dragon en Vanity niet hoeven te leren. Dat móet, en ik zie ze dus graag meteen terug op school.’”
‘Ik voel een sterk verzet tegen bully's’
Wegcijferen
“In al het geweld dat bij zo’n baan komt cijferde hij zichzelf nogal weg, met overspannenheid als gevolg. Er waren mensen die mijn vader gebruikten om zichzelf onverdiende strepen op te spelden, zonder dat hij daar serieus iets van zei. Maar hij leed er wel onder. En dat merkten mijn moeder en ik. Ze werd soms woest als zoiets gebeurde, dan wilde zij de mensen te lijf die haar man iets naars hadden geflikt. Dat kon natuurlijk ook niet.”
Pesten
“Van-huis-uit voel ik een sterk verzet tegen mensen die andere mensen kleineren, de bully’s. Op de basisschool werd een handenarbeiddocente zó door leerlingen uit mijn klas gepest dat ze in tranen uitbarstte. Het schoolhoofd eiste in ons lokaal excuses van ons allemaal. Bulderde: ‘Ik schaam me dat ik dezelfde lucht inadem als jullie.’
Toen werd ik razend: hoezó iedereen? Ik ga geen sorry zeggen! Eruit, natuurlijk. Toen mijn moeder het hoorde, kantkloste ze uit woede een flink kruis voor de man: dat zou hem herinneren aan de goede werken die hij hoorde te verspreiden. Mijn vader zette intussen zijn skills in om zijn collega ervan te overtuigen dat ik heus een aardige jongen was.”
#Metoo
“De docent oudgrieks op het gymnasium benaderde alle meisjes in zijn klas als potentiële vriendinnen. Na #metoo had zo’n man weinig kans meer gemaakt, schat ik. Op de laatste dag voordat ik zou overgaan naar die andere school, foeterde hij me ten overstaan van de hele klas uit omdat ik te laat was. Maar dat was het gevolg van de nogal tijdrovende overtuigingspoging van een bezorgde collega van hem die me in de gang had voorgehouden dat ik wél op het gym thuishoorde.
Op dat moment stapte ik naar voren, keerde zijn volle koffiebekertje om boven zijn laptop en zei heel hard: ‘Dit is voor alle keren dat jij schatje zei tegen de meiden in deze klas.’ Je begrijpt, mijn overstap kwam precies op tijd.”
“Mijn eerste baan was hamburgerbakker bij McDonald’s. Het systeem was extreem hiërarchisch, de kleur van je polo bepaalde je plaats in de pikorde. De levensles was dubbel: hard werken loont, maar het loont óók om fouten te maken – in die zin dat je meteen leerde wat de consequenties waren.
Als je op zondag na een thuiswedstrijd van FC Den Bosch niet precies op het juiste moment twintig verse, warme Big Macs klaar had liggen had je een zaak vol ontevreden voetbalsupporters. Maar was je te vroeg, konden ze zó de prullenbak in. Het strakke regime was een mooie leerschool voor het waarderen van kpi’s. En daarbij maakte het ook nog eens niets uit wie je was.”
Start
“Een herenmodezaak in de hoofdstraat van het dorp zocht een verkoper. Toen ik aanmonsterde, zei de eigenaar, zo’n prachtige ouwe retailer, terwijl hij zijn sigaar uitdrukte: ‘Kom op zaterdag maar terug en kijk wat je kunt verkopen.’ Dat rustige vertrouwen – precies wat ik nodig had.”
Goede sales
“Ik leerde in die eerste jaren gaandeweg dat verkopen niet op voorhand met het presenteren van producten te maken heeft, maar met het beantwoorden van een vraag, het oplossen van een probleem van de klant. Kijk, jij draagt een Fred Perry-polo. Dan kan ik in een herenmodezaak op je afstappen en je de nieuwe collectie van dat merk voorstellen: kijk eens, met nieuwe kleuren, en daar ook nog een broek bij verkopen. Maar misschien kwam je wel voor het huwelijk van je dochter, en zoek je iets compleet anders.
Vragen stellen, goed luisteren, oprechte interesse tonen, náást de klant staan en niet ertegenover – dat is goede sales. Dan pas kun je iemand bijvoorbeeld ook meenemen in duurzamere aankopen: ethisch verantwoord gemaakte kleding die weliswaar duurder is, maar ook langer meegaat en minder beslag legt op de ecologie en het maatschappelijk systeem.”
Dit is deel 1 van het interview met Han Sterk dat verscheen in de septembereditie van RetailTrends. Morgen verschijnt deel 2, waarin Sterk onder andere vertelt over zijn abrupte vertrek bij vanHaren, zijn skills als rapper en zijn inspirator: Piet Feenstra, de oprichter van Only for Men. "Zowel een lichtend voorbeeld als Angstgegner. Ik droom niet over mijn mentors, maar van Piet Feenstra heb ik nog weleens een nachtmerrie."
Dit is een premium artikel
Verder lezen?
Sluit je net als 2.500 bedrijven aan bij de RetailTrends-community
Slechts€10voor de eerste maand
Word member van RetailTrends en krijg;
✅ toegang tot alle premiumcontent;
✅ net als 45.000 nieuwsbriefabonnees dagelijks het laatste nieuws in je mailbox;
✅ gratis vacactureplaatsingen op RetailTrends Jobs;