Betaalgegevens als brandstof voor nieuwe proposities. Een even kansrijk als delicaat onderwerp, waar ING zich al eens in verslikte. Maar, mede door nieuwe wetgeving breken er nieuwe tijden aan. Wat levert die berg aan betaaldata op? En hoe betrek je consumenten hierbij, zonder dat je hun privacy schendt?

‘Data zijn het nieuwe goud’. Een credo dat vooral door socialmediabedrijven een sterke lading heeft gekregen. Maar elke sector herbergt gegevens van grote waarde. In de financiële sector wordt dan ook al jaren gesproken over de mogelijkheden van betaalgegevens. Onder andere door PSD2 (de nieuwe Europese betaalwet) komt er ruimte om hier ook in de praktijk mee aan de slag te kunnen. De maatregel biedt namelijk, als de consument daar toestemming voor geeft, toegang tot de bankrekening van de klant. 

Reden genoeg voor de expertgroep Payments van Shopping Tomorrow om zich te buigen over de potentie van deze data. Het vertrekpunt daarbij is de vraag óf betaaldata belangrijk worden voor retailers? Hoe de gegevens dat kunnen worden, volgt daarna pas. Een belangrijke nuance, stelt voorzitter Jeroen Bosch van Rosenthal, die ook partner is bij PaymentGenes. De experts richten zich vooral op data bij iDEAL- of pintransacties. Die vormen veruit het grootste deel van de digitale transacties in ons land. “De gegevens hiervan belanden momenteel nog elke minuut van de dag in de prullenbak, aangezien zij enkel en alleen gebruikt worden voor de transactie.”

Toekomstmuziek
De voorlopige conclusie – het onderzoek is op moment van schrijven nog niet afgelopen – is dat dit type data inderdaad interessant is om meer mee te doen. Wat precies? Dat is vooralsnog toekomstmuziek, maar de groep praat er al wel over. Een mogelijkheid is bijvoorbeeld om de data te gebruiken om online- en offlinetransacties van één klant te koppelen, voor een beter klantbeeld. Wat volgens Bosch van Rosenthal de voornaamste wens is van de retailers in de expertgroep. En vrij eenvoudig van opzet. Transacties beginnen tenslotte altijd op dezelfde manier: er wordt een betaalkaart gelezen of er vindt een onlinetransactie plaats. 

De informatiestromen die beide op gang brengen, verlopen echter gescheiden: ze komen via de retailer op verschillende plekken bij de bank binnen. Niet in de laatste plaats doordat winkeliers regelmatig gebruikmaken van diverse leveranciers voor hun online- en offlinetransacties. “Leg je die twee bestanden naast elkaar, dan kun je daar uithalen wat je nodig hebt. En kun je in ieder geval op het moment van betalen de klant herkennen. Dat lijkt een vrij eenvoudige beginstap en zal veel waarde toevoegen voor de retailer. Bovendien wordt er nu nog helemaal niets mee gedaan. Deze simpele gedachte blijkt echter in de praktijk lastig uit te voeren, omdat beide transactiestromen geen unieke identifier hebben om ze te koppelen”, aldus de voorzitter.

Los van de technische implicaties is de crux om de consument mee te krijgen in de mogelijkheden. “En dat kan een aardige uitdaging zijn, weten we uit het verleden. Want als je hiermee verder wilt, moet je heel zorgvuldig zijn in wat je consumenten vertelt. En ook op welke manier je dat doet”, zegt Bosch van Rosenthal. De plannen met betaaldata die ING enkele jaren geleden wereldkundig maakte, waren volgens hem niet zo schokkend als de media voorspiegelden. De bank gaf namelijk aan klant- en transactiegegevens te willen gebruiken voor op maat gemaakte advertenties van derden. Zodat bijvoorbeeld een tuincentrum een consument een aanbieding kan voorschotelen in de maand dat hij doorgaans zijn gereedschap aanschaft. Maar een interview hierover ging al gauw een eigen leven leiden, waardoor het initiatief gekild werd voordat ING er serieus mee was begonnen. 

Toestemming
Dat moet dus anders. De complexiteit ervan is volgens Bosch van Rosenthal terug te brengen tot één vuistregel: een klant moet toestemming geven om zijn data te mogen gebruiken. “Zo ja, dan is er veel mogelijk. Je zou daarmee toestemming kunnen vragen om een bankrekening in te zien, zodat informatie kan worden opgehaald die inzicht geeft in diverse transacties. Zo weet je precies wanneer die klant bij je komt en welke bedragen hij uitgeeft.” Daarbij gelden er overigens wel strikte regels over de omgang met data, zoals de opslag. “Dat heeft technologisch gezien wel wat voeten in de aarde, maar reikt verder dan het paymentvraagstuk.”

Hoewel de expertgroep zich alleen op payments richt, worden kansen voor marketing wel gezien. De data kunnen bijvoorbeeld helpen om gerichte aanbiedingen te doen. Het is aan de creativiteit van de markt, vindt Bosch van Rosenthal . Vooralsnog lijken de wensen dus overzichtelijk: breng off- en online bij elkaar. “Over enkele jaren ziet dat er weer heel anders uit. Hoe, dat kunnen we simpelweg niet voorspellen. Wel geloven we dus sterk langs de lijn van toestemming. Data gebruiken gaat alleen werken als een consument nadrukkelijk ‘ja’ zegt. Dat is belangrijk voor het vertrouwen en scheelt scheve blikken achteraf.”

Bron: RetailTrends 12