Ter ere van onze voormalige hoofdredacteur en columnist Hans Verstraaten (1958-2020) herplaatsen we wekelijks een van de honderden columns die hij voor RetailTrends schreef. Vandaag: een zeer grondig onderzoek naar millennials.
Onderzoeken zijn vandaag de dag nogal – laten we het vriendelijk zeggen – gemakzuchtig, slordig, dom, slecht, onzorgvuldig, kort door de bocht, sensatiebelust benevens honderd procent onwetenschappelijk. En dan te bedenken dat we vandaag de dag overspoeld worden door onderzoeken. Onderzoeken die plaatsvinden via internet met geen énkele representatieve standaard. Onderzoeken met een paar dozijn willekeurige deelnemers, bijeen geharkt via Facebook. Sturende onderzoeken met gesloten vragen. Onderzoeken waaruit totaal verkeerde conclusies worden getrokken. En, oh ja, ook vaste prik tegenwoordig: dat een bureautje er een onzinnig persbericht van maakt waarbij men er wat resultaten uit pikt, mateloos uitvergroot en uit hun verband trekt. Waarna een journalist er in drie minuten tijd een bericht van maakt. Ja, zo kan ik het ook. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik hield onlangs een groot onderzoek onder...
Ter ere van onze voormalige hoofdredacteur en columnist Hans Verstraaten (1958-2020) herplaatsen we wekelijks een van de honderden columns die hij voor RetailTrends schreef. Vandaag: een zeer grondig onderzoek naar millennials.
Onderzoeken zijn vandaag de dag nogal – laten we het vriendelijk zeggen – gemakzuchtig, slordig, dom, slecht, onzorgvuldig, kort door de bocht, sensatiebelust benevens honderd procent onwetenschappelijk. En dan te bedenken dat we vandaag de dag overspoeld worden door onderzoeken. Onderzoeken die plaatsvinden via internet met geen énkele representatieve standaard. Onderzoeken met een paar dozijn willekeurige deelnemers, bijeen geharkt via Facebook. Sturende onderzoeken met gesloten vragen. Onderzoeken waaruit totaal verkeerde conclusies worden getrokken. En, oh ja, ook vaste prik tegenwoordig: dat een bureautje er een onzinnig persbericht van maakt waarbij men er wat resultaten uit pikt, mateloos uitvergroot en uit hun verband trekt. Waarna een journalist er in drie minuten tijd een bericht van maakt. Ja, zo kan ik het ook. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik hield onlangs een groot onderzoek onder millennials. Nou ja, onder twee millennials. Maar eerdere onderzoeken hebben uitgewezen dat al die millennials – ook wel bekend als Gen Y – ontzettend op elkaar lijken, dus of er twintigduizend of twee meedoen, dat maakt dan natuurlijk niet uit. In mijn onderzoek is de eerste respondent een vrouw van 26 jaar. De andere respondent is een vrouw van 31 jaar en het zijn – bij stom toeval – zussen. Ze wilden wel meedoen, maar er moest iets tegenover staan. Nou, dan weet ik als onderzoeker al genoeg: ‘De millennials staan ook wel bekend als de quid-pro-quo-generatie. Zij laten zich sterk leiden door een voor-wat-hoort-wat-attitude.’
Die vrouw van 26 jaar wilde een cadeaubon van Zara à 25 euro. Wat ze nog geen half uur later veranderde in een cadeaubon van H&M. En toen toch maar weer Zara. Die vrouw van 31 is nu al twee weken aan het nadenken. Ze kan maar niet besluiten wat ze wil. Onze tweede conclusie: ‘Millennials kampen met ernstige keuzestress.’
De volgende vraag was: wat vinden de millennials van duurzaamheid? Respondent één: “Ik koop erg veel spullen bij Primark en Action, omdat het daar zo goedkoop is. Maar verder ben ik er erg voor, voor die duurzaamheid. Dat hoor je toch te zeggen, ome Hans?” Respondent twee: “Ik heb vorig jaar vier stedentrips gemaakt. Dit jaar nog maar drie. Dat aantal heb ik bewust teruggeschroefd om zo het CO2-gehalte in de wereld terug te brengen. Want ik wil dat ook mijn toekomstige kleinkinderen nog in een leefbare wereld leven. Haha, geloof je het zelf, ome Hans?” Onze volgende conclusie: ‘Bij millennials staat duurzaamheid hoog op de agenda. Ze zijn er zeer bewust mee bezig.’
Komen we aan de volgende vraag: hoe belangrijk is online in hun leven? Respondent één: “Ik heb geen idee, maar je wilt natuurlijk dat we heel veel zeggen, hè, ome Hans? Nou, doe dan maar zeven uur per dag.” Respondent twee: “Ik heb ook geen idee. Poeh. Ach, doe mij ook maar zeven uur per dag. Oké?” Onze volgende conclusie: ‘Millennials zijn gemiddeld zeven uur per dag online. Een groot deel van hun leven speelt zich in het digitale universum af.’ (Nagekomen bericht: Respondent twee had nog eens goed nagedacht en kwam nu op drie uur en tien minuten online per dag uit. Nou, het zal wel Roos, maar ik blijf niet bezig. Ik heb een kwartier uitgetrokken voor Het Grote Nationale Millennials Onderzoek, dat lijkt me meer dan genoeg.)
Dan de vraag: hoe zien millennials de toekomst? Hoe ziet hun leven eruit over, pakweg, tien jaar? Respondent één: “Over tien jaar? Geen idee hoor.” Respondent twee: “Ik heb ook echt geen idee. Jij wel, ome Hans?” Onze conclusie: ‘Millennials hebben geen idee wat hun toekomst zal zijn. Ze leven in feite bij de dag. Ook dat levert veel stress op.’ Dat was het wel. Ik moet de hond nog uitlaten.
PERSBERICHT
Millennials: een door en door gestreste generatie
Millennials durven niet naar de toekomst te kijken. Zij leven bij de dag, wat veel stress oplevert. En maar liefst zeven uur per dag zijn ze online. En weliswaar zijn millennials voor een duurzame samenleving, maar ze vrezen dat deze er niet zal komen. Wat andermaal stress oplevert. Tot slot: álle millennials hebben ook nog ernstig last van keuzestress.
Dat blijkt uit Het Grote Nationale Millennial Onderzoek, dat recent werd gehouden door het gerenommeerde onderzoekbureau VerstraatenResearchInc met vestigingen in Londen, Frankfurt, Parijs en Tiel. Wij zijn beschikbaar voor praatprogramma’s en interviews.