Voor brillen en gehoorapparaten kun je al jaren terecht in de winkelstraat, dus waarom niet voor een kunstgebit? Vanuit die gedachte ontstond Denticien, dat moet uitgroeien tot een franchiseketen. We spreken met oprichter Germen Versteeg.

Van een bril zou je al haast vergeten dat het een medisch hulpmiddel is. Ze worden net zo goed beschouwd als modeaccessoire en je hoeft er niet voor naar een stoffige zorgpraktijk, maar gewoon naar de winkelstraat. Een fashionitem zal een tandprothese misschien niet zo snel worden, maar met Denticien is er nu wel een winkelformule die kunstgebitten uit de klinische sfeer wil trekken. Daar komt een flinke hoeveelheid technologie bij kijken. Zo werkt Denticien met 3D scantechnologie om digitale scans te maken van de kaak. Op basis daarvan kan een passende gebitsprothese worden gemaakt en ‘happen in de klei’ is niet meer nodig. Bezoekers kunnen ook ter plekke een lachsimulatie maken om een nieuw gebit alvast virtueel op je eigen gezicht te projecteren. “Zoals een kapper met je in een boek kijkt voor een kapsel kun je ook je nieuwe glimlach uitzoeken”, omschrijft Versteeg. Heb je een mooie lach uitgekozen, dan rolt je kunstgebit in de winkel zelf uit de 3D-printer. 

En daarmee zijn we er nog niet. Het uitzoeken van een glimlach moet straks ook via een augmented reality-app op de smartphone kunnen. Ook e-commerce kan een bescheiden rol spelen, namelijk voor de verkoop van kopieprothesen. “Net als een reservebril”, legt Versteeg uit. “Dan hoef je niet nog een keer langs te komen, want de pasvorm is exact hetzelfde.” Al die aandacht voor technologische tools vergt een hoop investeringen, maar die vertalen zich niet in hogere prijzen voor de consument. “Wij leveren basiszorg en zijn daardoor gelimiteerd in de vergoedingen. Daar kunnen we het overigens prima voor doen. Door het printen en 3D-scannen kunnen wij sneller werken en dat levert een besparing op. Die kunnen we aan de voorkant teruggeven in de vorm van extra service, waar voorheen nooit tijd en geld voor was.”

Schoonvader als retailadviseur
Er komt dus nogal wat technologie bij kijken. Niet voor niets is Versteeg achter de schermen drie jaar bezig geweest voordat afgelopen week de deuren van de eerste winkel – in het Alkmaarse winkelcentrum De Mare – open gingen. “De stap van zorg naar retail is best spannend”, blikt Versteeg terug. Hij komt immers uit de traditionele wereld van de tandprothetici. Een winkel runnen is een ander vak. Daarom heeft hij de nodige adviseurs in de arm genomen, onder wie zijn schoonvader Klaas Kamminga. Die heeft in het verleden een aantal Expert-winkels gerund en ook in het commissariaat van de elektronicaketen gezeten. “Hij was ook degene die over kunstgebitten zei: dit is zó geschikt om in een retailvorm te gieten”, blikt Versteeg terug. 

Van zorgpraktijk naar retail betekende nogal wat. “Ineens ben je met branding bezig”, lacht Versteeg. Daarvoor werd een communicatiebureau in de arm genomen. Maar ook de winkelinrichting was een punt van aandacht. “Een praktijk inrichten zijn we gewend, dat is een kwestie van witte muren, witte verlichting en klaar. Maar zoals mijn schoonvader ook zei: hier moet je wel écht een winkel van maken. Aankleden, aantrekkelijk maken.” Ervaren retailstylisten hebben gezorgd voor een open uitstraling en aankleding zoals een groene, levende wand met planten. Ook het personeel was een uitdaging. “Je kunt nog zo’n vakkundige tandprotheticus zijn, in een winkel staan is toch anders. Ineens moet je gaan verkopen en mensen op een hele andere manier benaderen. Er komt veel meer hospitality bij kijken.” 

Twintig winkels in vijf jaar
Het blijft niet bij een winkel in Alkmaar. Nu het concept staat wil Versteeg in franchisevorm naar in ieder geval twintig winkels in de komende vijf jaar. Daarvoor zoekt hij niet zozeer naar de binnensteden, maar meer naar lokale winkelcentra. “Binnensteden zijn minder toegankelijk. Parkeren is er moeilijk en de huren zijn bizar. En lokale winkelcentra hebben eigenlijk de meeste traffic. We zitten nu tussen drie supermarkten en het is knetterdruk voor de deur.” Qua formaat kijkt Denticien naar panden tussen de honderd en 130 vierkante meter, net zoals het voormalige Eye Wish-pand in Alkmaar waar het concept debuteert. En Versteeg kijkt ook al voorzichtig naar het buitenland. “Er hebben zich al geïnteresseerden gemeld uit Amerika, India en Ierland. Dit is echt iets wat de grenzen over zal gaan. Protheses heb je in elk land nodig.”

Of er genoeg markt is voor een hele kunstgebitketen lijdt bij Versteeg geen twijfel. “Meer dan een miljoen mensen in Nederland dragen een kunstgebit. In bijna elke middelgrote plaats zitten al één of twee tandprothetici. De markt is er dus al, die hoeven we niet meer te creëren. We gieten het alleen in een andere vorm.” Of concurrentie dat voorbeeld snel zal volgen is volgens hem nog maar de vraag. “Een winkel neerzetten zal anderen nog wel lukken, maar de technologie is een tweede. Daar lopen we door de voorbereidingen de afgelopen drie jaar enorm in voorop en het zal een grote uitdaging zijn die voorsprong in te halen. In ieder geval de komende twee jaar lijkt het me erg lastig om dit na te bootsen.” 

Niet iedereen staat direct te springen bij het trendy jasje waar Versteeg de kunstgebitten in heeft gegoten. “Op dag één dat we open waren had ik de branchevereniging al aan de telefoon hangen”, vertelt Versteeg. “Die juicht het zelf toe, wil het beroep ook weghalen uit de verbouwde garagboxen en stoffige zolderkamers. Maar er zijn leden die het wel spannend vinden.” Traditionele prothetici vrezen soms voor hun baan of praktijk als deze trend doorzet. “Daarom doen we het ook in franchise”, zegt Versteeg. “Ik ga niet alles zelf doen en de hele markt veroveren, ik geloof veel meer in een vorm waar iedereen voordeel uit kan halen.” En voor de tandprotheticus die er niet op zit te wachten plotseling winkeleigenaar te worden? “De komende jaren is er zeker nog wel ruimte voor de conventionele manier. Uiteindelijk is het een uitstervend ras. Ik geloof niet dat mensen daar nog voor zullen kiezen met alle voordelen die nieuwe technologie biedt. Iedereen uit de beroepsgroep die ik spreek zegt ook: dit zat er een keer aan te komen.”