Door Antoine Endtz, advocaat bij Endtz & Co Advocaten
Bron: RetailTrends 3
De deeleconomie is hot. Sinds de succesvolle opkomst van Airbnb en Uber, zijn de initiatieven om mensen te laten delen als paddestoelen uit de grond geschoten. 's Avonds eten over? Thuisafgehaald.nl vindt er een goede bestemming voor. Op zoek naar gereedschap? Via Peerby.nl kun je een buurtgenoot vinden die je een boormachine wil lenen. Ook voor het delen van een auto zijn inmiddels vele sites actief. En dan heb ik het nog niet over Uber, dat is uitgegroeid tot een wereldwijd opererend miljardenconcern. Inmiddels is in Nederland zelfs een overkoepelend kenniscentrum voor deelbedrijven opgericht: share.nl.
Het klinkt allemaal nobel, want de gemeenschapszin is in Nederland soms ver te zoeken. Is het dan niet een prachtig idee om mensen op deze manier dichter bij elkaar te brengen?
Toch moeten er wat mij betreft vraagtekens worden gezet bij de stormachtige opkomst van de deeleconomie. Want waar veel van deze initiatieven met de beste bedoelingen zijn opgezet, dreigen zij te worden overgenomen door commercieel opererende particulieren. Airbnb is daar een mooi voorbeeld van. Waar aan hotels en pensions zware eisen worden gesteld aan inrichting en veiligheid, is het verhuren van kamers via Airbnb in veel Nederlandse gemeentes niet gereguleerd. En is het met Uber niet van hetzelfde laken een pak? En zo springen vele particulieren in de wereld van het snelle geld. Niks deeleconomie, maar een economie die regels omzeilt en draait om harde euro's. Euro's die maar al te vaak niet aan de Belastingdienst worden opgegeven.
Volgens mij wordt het tijd dat de overheid wakker wordt en het kaf van het koren gaat scheiden. Wie onbenutte capaciteit wil delen, zonder dat er een vergoeding tegenover staat (zoals het delen van een auto, het uitlenen van gereedschap, of het verdelen van ongebruikt voedsel) verdient volgens mij alle steun en geen overheidsinmenging. Wie aan de andere kant stelselmatig tegen betaling van geld iets aan een ander ter beschikking stelt, is volgens mijn definitie aan het ondernemen en zal zich aan de spelregels moeten houden die wij daarvoor in dit land hebben afgesproken.
P.S. Waarom zie ik geen retailers structureel op deze trend inspringen? Ik zou graag mijn goede tweedehands kleding inleveren bij een retailer die mij tien procent extra korting geeft en de kleding inzet voor het goede doel.
Reacties 0