Door Hans Verstraaten (columnist)
Bron: RetailTrends 10

Laat ik het eens over het weer hebben. Doorgaans toch al een populair gespreksonderwerp en zeker nu. Eind september was het 26 graden, wat uiteraard leuk was. Erg leuk, tenzij je een geboren zuurpruim bent en meent dat dit allemaal van doen heeft met een radicale klimaatverandering – spoedig gevolgd door het einde van de wereld zoals we die kennen.

Ik weet niet of vroeg of laat de wereld vergaat, maar verneem wel van diverse kanten dat vanwege die zomerse temperaturen in het najaar hele delen van de modebranche dreigen te vergaan. Wat, ‘elk nadeel hep zun voordeel’, wel een mooie reden is om op de fles te gaan. Hoef je tenminste niet toe te geven dat het aan een achterhaald verdienmodel lag, gecombineerd met een achterhaalde collectie, gecombineerd met een armoedige beleving in je winkel, gecombineerd met een gebrekkige marketingstrategie, gecombineerd met totaal ongeïnteresseerd, klanten negerend personeel, gecombineerd met een grootbank die ineens erg op de kleintjes let en de geldkraan dichtdraait. Nee, het lag aan het weer! Kort samengevat, kort door de bocht: wij (vul hier de naam in van een saaie modeketen) gingen ten onder aan niets minder dan een natuurramp, aan de klimaatverandering!

Die klimaatverandering; zou die nou ook kansen bieden voor de retail, meer in het bijzonder voor de modebranche? Ja hoor, kijk maar naar Amsterdam bijvoorbeeld. Daar is in enkele jaren tijd het aantal winkels waar ijs wordt verkocht verdubbeld. Hé, hier volgt een tip voor haperende modewinkels: ga in het kader van dat o zo hippe blurring behalve jassen, broeken, rokken en sokken ook lekkere Italiaanse ijsco’s verkopen. Noem het vooral geen ijsje maar dolce latte, nogatella en zuppa inglese. En geef bij, pakweg, een zuppa inglese een wintertrui cadeau. Dan komt er eindelijk wat schot in die inmiddels kolossale voorraad wintertruien in het magazijn.

En chardonnay hè. Persoonlijk vind ik het een extreem smerige wijnsoort, maar u weet: het gaat in deze column nooit en te nimmer om mij maar om u, de retailer. Al decennialang komen ze in de Verenigde Staten de Indian summer door met vele, vele glazen chardonnay, doorgaansook nog met – en nou moet ik even naar het toilet – een flink aantal blokken ijs. Inderdaad; zum kotzen. Nou, wij hebben hem tegenwoordig ook, die Indian summer. Geef die klant een groot glas chardonnay, en nog, en nog een, zodat je hem of haar met zijn of haar dronken hoofd uiteindelijk alles kunt aansmeren. Bijvoorbeeld een wollen trui, een kakelbonte ijsmuts, een dikke das en een degelijke, lekker warme winterjas. Allemaal spullen die na twee, drie jaar magazijn weleens de buitenlucht willen zien en voelen.

Nog een retailtrend: vestig je daar waar veel mensen komen: treinstations, campussen, ziekenhuizen, zakencentra. Alsmede, nu natuurlijk meer en meer het hele jaar door, onze stranden. Daar kan het ondanks het hedendaagse altijd-zomer-gevoel toch best wel kil en koel zijn. Ik vertrok eind september vanuit Tiel (26 graden, geen wind) naar Noordwijk (17 graden, scherpe wind van zee). Weet u wat een mens dan wil na een strandwandeling van een uurtje? Een wollen trui! Een das! Handschoenen, zelfs die waren vanmiddag zeer welkom. Maar wat zie ik? Een paar winkels, veelal gesloten.

Bij menig retailer zijn de effecten van de klimaatverandering kennelijk nog niet doorgedrongen. In de psychologie is dat ook wel bekend als Verneinung. Voor de niet-Freudianen onder ons: ontkenning. En wat verkoopt die ene winkel die wel open was? Slippers, strandballen, emmertjes en schepjes. Enfin, u kent dat wel. Hier valt nog een wereld te winnen, mensen. Een nieuwe wereld bestaande uit successievelijk zee, strand en een hele rij fraaie modezaken. Het hele jaar door geopend, voorzien van vele liters ijs en chardonnay.

Dit zijn maar wat suggesties. Maar zoals ik al zei, en Johan Cruyff zei het me vele malen na: ‘Elk nadeel hep zun voordeel’. En nu ik toch ben toegekomen aan de clichés hier nog eentje, gratis en voor niks: Zie een bedreiging als een kans! Maar alsjeblieft, alsjeblieft: als uw keten na de warme herfst en de winter die vast weer geen winter wilde worden failliet gaat, wijs dan niet naar het klimaat. Maar zoals volwassenmensen dat plegen te doen; geef gewoon uzelf de schuld.