In de rubriek Selfie schetsen we iedere maand binnen het magazine van RetailTrends een beeld van een persoon achter een retailer of merk. Zo ook van Krein Bons, die al ruim 21 jaar aan het roer van vanHaren staat.
Krein Bons (inmiddels 60)
Ceo vanHaren Schoenen
Ook: grillmeister, allergisch voor mooipraters
Wat was het eerste wat je vanochtend dacht toen je wakker werd?
“‘Nog een dag en dan word ik zestig. Dan ben ik echt oud!’ Dit is de eerste keer dat ik tegen een verjaardag op zie. Ik weet dat het maar een getal is en dat je zo jong bent als je je voelt, maar toch… Ik ga het wel groots vieren met familie en vrienden. Mijn zoon komt speciaal over van Ibiza, waar hij nu woont.”
Wat zou je anders doen als je iets uit de afgelopen zestig jaar kon over doen?
“Ik heb altijd veel en hard gewerkt. Met veel plezier, maar als je altijd bezig bent met je werk is dat niet goed voor je huwelijk. Inmiddels ben ik 21 jaar gelukkig gescheiden, zoals men dat zo mooi zegt. Mijn ex-vrouw is nog altijd mijn beste vriendin. Als ik iets over kon doen,...
In de rubriek Selfie schetsen we iedere maand binnen het magazine van RetailTrends een beeld van een persoon achter een retailer of merk. Zo ook van Krein Bons, die al ruim 21 jaar aan het roer van vanHaren staat.
Krein Bons (inmiddels 60)
Ceo vanHaren Schoenen
Ook: grillmeister, allergisch voor mooipraters
Wat was het eerste wat je vanochtend dacht toen je wakker werd?
“‘Nog een dag en dan word ik zestig. Dan ben ik echt oud!’ Dit is de eerste keer dat ik tegen een verjaardag op zie. Ik weet dat het maar een getal is en dat je zo jong bent als je je voelt, maar toch… Ik ga het wel groots vieren met familie en vrienden. Mijn zoon komt speciaal over van Ibiza, waar hij nu woont.”
Wat zou je anders doen als je iets uit de afgelopen zestig jaar kon over doen?
“Ik heb altijd veel en hard gewerkt. Met veel plezier, maar als je altijd bezig bent met je werk is dat niet goed voor je huwelijk. Inmiddels ben ik 21 jaar gelukkig gescheiden, zoals men dat zo mooi zegt. Mijn ex-vrouw is nog altijd mijn beste vriendin. Als ik iets over kon doen, zou ik in dit opzicht andere keuzes hebben gemaakt.”
Wat voor nieuws wil je nog leren?
“Piano spelen, ik vind pianomuziek prachtig. Het punt is dat ik erg ongeduldig ben en dat is geen goede combinatie. Ik heb ooit een vleugel gekocht, in de hoop dat mijn kinderen het zouden leren. Maar ook zij hebben weinig geduld.”
Geduld is dus niet je sterkste punt. Wat wel?
“Ik ben oprecht en hou van rechtvaardigheid en zelfstandigheid. Dat laatste heeft te maken met jezelf zijn en van jezelf houden. Ik was enig kind en mijn vader vroeg me altijd: ‘Wat vind je er zelf van?’ en ‘wat wil je zelf?’ Daardoor leerde ik al vroeg bewust keuzes te maken en daarover na te denken.”
Wat voor mens was je vader?
“Hij gaf me heel veel energie. Hij was een harde werker: een ondernemer die zestien uur per dag werkte. Als ik iets niet goed had gedaan, zei hij: ‘Jongen, het is niet te hopen dat het je laatste fout was.’ Met andere woorden: je mag fouten maken. Het beste advies ooit.”
Je ligt niet wakker van verkeerde beslissingen?
“Uiteindelijk zijn er maar twee dingen die me stuk kunnen krijgen: als ik ongeneeslijk ziek word of als er iets met mijn kinderen gebeurt. De rest is relatief.”
Welk aspect van je persoonlijkheid maakt jou tot een goede vriend?
“Ik kan me heel goed inleven in anderen en ik ben er als het nodig is. Als ik ergens achter sta, ga ik ervoor. Ik doe wat ik zeg, ik ben allergisch voor mooipraters die A zeggen en vervolgens B doen.”
Wat weten niet veel mensen van jou?
“Ik ben een enthousiaste hobbykok. Ik kan heel goed koken, maar de barbecue is mijn specialiteit. Ik heb ooit overwogen om mee te doen aan het tv-programma Grillmaster, maar het lijkt me niet zo fijn om in de nasleep van het programma nog zo in de schijnwerpers te staan. Ik grill dus lekker thuis. Straks, in de winter, doe ik dat met een Big Green Egg. Gezellig met een open vuur erbij, heerlijk.”
Zou de jongen die je was trots zijn op de man die je bent geworden?
“Ja, zeker. Ondanks de lange werkdagen van mijn vader hadden we het thuis niet breed. Mijn moeder en ik hielpen mee in het bedrijf. Als jochie van een jaar of tien reed ik op de heftruck om materialen te verplaatsen. En later leverde ik bij klanten de boten af die mijn vader had gemaakt. Het was niet altijd gemakkelijk, maar ik leerde daar wel door te zetten. Er is een Duits gezegde: ‘Het water van vandaag is de sneeuw van gisteren.’ Oftewel: de blik vooruit, schouders eronder en niet opgeven. Dat doe ik ook.”