Fastfashionketens proberen controle te houden over de fabrieken in Azië, maar het is nauwelijks te doen. Dat blijkt uit een analyse in het januarinummer van RetailTrends. Ook het zetten van duurzaamheidsstappen lijkt een opgave voor de snelle kledingindustrie.

Zo is het moeilijk om het aantal uren te controleren en wordt met gemak zestig, zeventig of tachtig uur gemaakt. Maar wordt het werk te veel, dan gaat de klus naar een andere fabriek. Ook op het gebied van duurzaamheid zijn nog stappen te zetten. Maar een spijkerbroek maken met minder water en chemicaliën maakt de kleding duurder, en dat staat haaks op de goedkope fastfashionkleding. 

H&M-ceo Karl-Johan Persson zei onlangs: "Veel protesten zijn 'stop met dit en stop met dat'-dingen. Stop met consumptie, stop met vliegen. Jawel, dat kan leiden tot een bescheiden impact op het milieu. Maar het zal ook verschrikkelijke sociale consequenties hebben." Ofwel: zeur eens wat minder.

Een van de grootste bedreigingen voor de fastfashionindustrie lijkt tweedehands kleding. Volgens McKinsey bedraagt die markt wereldwijd zo'n 64 miljard dollar in 2028. Binnen tien jaar zou tweedehands groter zijn dan fastfashion. 

Meer weten over hoe de fastfashionindustrie zich ontwikkelt? Lees het hele artikel in het januarinummer van RetailTrends.