In Selfie beantwoorden retailers vragen die een beeld geven van de persoon achter de onderneming. Dit keer:

Merle Koomans (52) 
Algemeen directeur Odin 
Ook: vroege vogel, zeilde met 2 wildvreemden de Atlantische oceaan over

Je houdt van roeien, schaatsen en zeilen, zegt je Twitter-bio. Vertel.

“Eigenlijk moet ik dat eens updaten, want ik heb er tegenwoordig weinig tijd voor. Maar het klopt, ik ben graag buiten en in de buurt van water. Ik ben opgegroeid in een gehucht bij Rosmalen en de liefde voor watersport kreeg ik van huis uit mee.”

Wat voor meisje was de kleine Merle?

“Ik had het er gisteren over met mijn zus en ze zei dat ik een energieke babbelkont was. Ik hield van voetballen, paardrijden, maar ook van tekenen en lezen. Ik ben de jongste van drie kinderen. We lopen de deur niet bij elkaar plat maar we zijn altijd blij om elkaar te zien. Daar ben ik dankbaar voor, je familie is toch je stabiele basis en het is fijn als dat goed zit.”

Wat is je favoriete moment van de dag?

“Dat is ’s ochtends vroeg. Ik sta op tijd op, om 5.45 uur gaat de wekker. Dan drink ik koffie, check het nieuws en ben ik vóór de files de deur uit. Soms werk ik vast wat – handig dat er op dat tijdstip nog niemand belt. Na het werk ben ik meestal degene die kookt, en intussen nemen mijn partner en ik de dag door. Het leukste: als je denkt dat je niets in huis hebt en uiteindelijk met allerlei verschillende dingen iets maakt dat erg lekker blijkt te zijn.”

Je begon als assistent-formulemanager bij Odin en bent nu algemeen directeur. Vertel eens over die reis naar de top.

“Eigenlijk ben ik er min of meer ingerold. Dat ik op deze stoel zit is geen onlogische ontwikkeling, maar ik geloof niet dat ik er direct op gesolliciteerd zou hebben als er nu een vacature voor was. Het was namelijk niet zo dat ik altijd al ergens directeur wilde worden. Als er iets op mijn pad komt dan kijk ik of het op dat moment past, of niet. En dit paste.”

‘Daar zat ik, vijf weken op volle zee, met twee wildvreemden’

Dat klinkt niet alsof je elk bedrijf zou willen leiden.

“Ik moet wel staan achter wat de organisatie doet. En ik wil iets doen waar een ander iets aan heeft. Ik zou ook best bij bijvoorbeeld een humanitaire organisatie kunnen werken. Als wat ik doe maar een positieve bijdrage levert. Grappig trouwens, wat ik nu doe in mijn werk lijkt ook veel op zeilen: het schip op koers houden, soms laveren om bij het doel te komen.”

Welke lessen uit de zeilsport neem je mee in je vak?

“Bij zeilen moet je kunnen samenwerken, delegeren en zorgen dat iedereen veilig is. Ik heb ooit een jaar als maat op een klipper gewerkt, een groot zeilschip. Het was een jaar keihard werken, maar ik zou het iedereen aanbevelen. Je leert goed met anderen omgaan, samenwerken, met mooi en slecht weer. Daar heb je je hele leven iets aan.”

Noem een gebeurtenis in je leven waarvan je denkt: niet te geloven dat ik dat ooit gedaan heb.

“Ik wilde de oceaan over zeilen en ik zou van Sint Maarten naar Europa gaan, tot de boot niet in orde bleek. Toen ik een Australiër en een Brit tegenkwam die naar Engeland gingen oversteken, besloot ik mee te gaan. Mijn intuïtie zei me dat het goed was. Daar zat ik vervolgens: vier, vijf weken op volle zee met twee wildvreemden. Het ging hartstikke goed, maar bij de douane in de haven werd het toch even spannend. Douaniers met drugshonden doorzochten het schip en ik realiseerde me ineens dat ik helemaal niets wist over deze jongens. Misschien lag in het ruim wel cocaïne, weet jij veel. Gelukkig was er niks aan de hand en liet mijn intuïtie mij dus ook hier weer niet in de steek, maar ik zag wel in dat ik misschien wat te naïef was geweest.”

Zou het meisje dat je was trots zijn op de vrouw die je bent geworden?

“Ik denk het wel, ik heb een prima leven. Ze zou het grappig vinden wat er van dat kleine meisje uit de buurt van Rosmalen terecht is gekomen. Al zou ze misschien wel vinden dat ik wat meer moet sporten.”