Column: Het promotiecircus van de Mall
Rupert Parker Brady belicht elke maand een actualiteit in de retailsector. Dit keer: de aantrekkingskracht van Westfield Mall of the Netherlands.
Rupert Parker Brady belicht elke maand een actualiteit in de retailsector. Dit keer: de aantrekkingskracht van Westfield Mall of the Netherlands.
Koop je vandaag een fraai sukje software voor je winkelnering, lees je een dag later dat er een nóg fraaier stukje software op de markt komt. Om gek van te worden, vindt columnist Hans Verstraaten.
We kennen allemaal de voordelen van onlinebestellen en thuisbezorgen. Maar over de nadelen wordt vaak niet nagedacht, meent Hans Verstraaten. Hoe verschrikkelijk buren kunnen zijn bij wie een pakketje is afgeleverd bijvoorbeeld.
Nederland shopt jaarlijks online voor ruim twintig miljard euro en op straat en op het fietspad struikel je over de jongens en meisjes die op weg zijn om pakketjes af te leveren. Ja, onlineshoppen is niet meer uit ons leven weg te denken en de voordelen van onlinebestellen en thuisbezorgen kennen we nu wel. Ik wil eens stil staan bij de nadelen, bovenal twee nadelen. Namelijk aan de ene kant mijn buurvrouw Nel (op nummer zeventien) en aan de andere kant mijn buurvrouw Marije (op nummer 21). Ik ben niet zo vaak thuis overdag en pakjes voor mij worden dan of bij Nel of bij Marije afgeleverd. En dan haal ik ’s avonds een pakketje bij de ene of de andere buurvrouw op. En dan begint het, in de beroemde woorden van Joseph Conrad: ‘The horror! The horror!’
Hoewel generaties vroeger simpel werden onderverdeeld in jong en oud kennen we nu generaties als millennials, gen Z en babyboomers. Hans Verstraaten ziet het nut van deze indeling niet. Volgens hem is het luisteren naar managementgoeroes die met deze generaties strooien als luisteren naar een dronken dakloze.
Hoeveel generaties lopen er in godsnaam tegenwoordig op deze wereld rond? Vroeger – u weet wel, vroeger, toen alles nog lekker overzichtelijk was – vroeger had je een oude en een jonge generatie. Dat was het eigenlijk wel zo’n beetje. Die oude generatie bestond uit ouderen en erg ouderen en die jonge generatie bestond uit jongeren en erg jongeren. Hoe makkelijk wil je het hebben? Die jonge generatie wilde zich nog weleens tegen die oudere generatie keren – totdat ze zelf tot die oude generatie behoorde en dat ging decennialang best goed.
Hans Verstraaten ziet het al gebeuren. Nog een paar jaartjes wachten, en in de winkel word je toegesproken door een robot die precies weet wat je wilt hebben. Maar met deze tips kun je in verzet komen de technologie volledig om de tuin leiden.
De snelst stijgende factor in het creëren van onderscheidend vermogen is maatschappelijk verantwoord ondernemen. Dat is opmerkelijk, want andere factoren zoals prijs, gemak of kwaliteit spelen voor de meeste consumenten een grotere rol bij de aanschaf van producten dan duurzaamheid. Bart Brüggenwirth signaleert dat het voor retailers een uitdaing is zowel in mvo voorlop te lopen als commercieel waarde te creëren.
Ze noemen het serveillance: de inzet van observatietechnologie om klantenservice te verbeteren. Nog een paar jaartjes wachten, mensen, en in de winkel weten ze precies wat ú moet hebben, dankzij data die de winkel over ú heeft verzameld en geanalyseerd en in die winkel wordt ú dan toegesproken. Maar ho, wacht even. Ik heb nu een stuk of tien verhalen over serveillance gelezen en de helft van die verhalen begint ongeveer zo:
De snelst stijgende factor in het creëren van onderscheidend vermogen is maatschappelijk verantwoord ondernemen, las ik in de onlangs verschenen Berenschot Strategy Trends 2019. Het staat na kwaliteit en innovatie op een derde positie en verwerft daarmee definitief een plek op de strategische agenda. Retailers zien mvo naast klantbeleving zelfs als belangrijkste factor om zich te onderscheiden.
Zelfs Primark heeft nu het geheim van beleving ontdekt. Maar al die honderdduizenden kilo's beleving, zitten consumenten daar nou echt op te wachten? Hans Verstraaten in ieder geval niet. Gelukkig biedt het bestaan van Action nog een laatste sprankje hoop.
Soms lees ik iets – nou niet soms, erg vaak eigenlijk, het is zowat dagelijkse kost, al kan dit ook komen omdat ik nogal veel lees – kortom, erg vaak lees ik iets waarvan ik denk: dit kan niet waar zijn. Ik heb het hier niet over fakenews, want tegelijk als ik denk: dit kan niet waar zijn, weet ik ook wel: dit is vast helemaal waar.
Minder verspilling, een langere levensduur, hergebruik, delen, producten als dienst: de circulaire economie zit in een stroomversnelling. Maar het is volgens Bart Brüggenwirth een hobbelige weg met veel uitdagingen Tóch zijn er boeiende retailinitiatieven, die de hobbels overwinnen.
De tsunami aan toeristen, niemand die iets koopt, geen Nederlands woord meer te horen en dan nog die tórenhoge huren. Amsterdam is verschrikkelijk, ziet ook Hans Verstraaten. Toch heeft hij een klein, positief geheimpje over de hoofdstad en grootste retailstad van Nederland.
Mensen, je leest ’t overal: het is verschrikkelijk. Zelfs VERSCHRIKKELIJK met hoofdletters. Het is de hel, pardon, DE HEL. De Amsterdamse binnenstad heeft te maken met een ware tsunami aan toeristen, je kunt de Kalverstraat nog nauwelijks in. Nou, je zou zeggen: leuk voor de retail, die tsunami. Maar let wel: die miljoenen, die vele miljoenen toeristen, die kopen bijna niets!